Wiadomości

1921

Droga / Odp: Droga

« dnia: Styczeń 25, 2016, 10:22:08 am  »

Mk 16, 15-18
Przeczytaj rozważanie.

 Kto uwierzy, przestanie potępiać

Kto nie uwierzy, będzie potępiony, ale nie przez Boga. Bóg nikogo nie potępia. To człowiek sam siebie potępia. Jesteśmy bardzo skłonni do potępiania - siebie i innych. Jeśli uwierzymy, nie będziemy już tego robić. Uwierzymy bowiem w Miłość, która nikogo nie potępia.

A kto uwierzy w Miłość, ten zapragnie nią żyć. I uda mu się nią żyć. I będzie wyrzucać złe duchy, najpierw z siebie, potem też z innych. I ludzie będą próbowali go "otruć" egoizmem lub nienawiścią, ale im się to nie uda.

1922

Droga / Odp: Droga

« dnia: Styczeń 22, 2016, 08:36:41 am  »

Apoftegmaty Ojców Pustyni

Abba Piotr opowiadał o świętym Makarym, że odwiedził kiedyś pewnego
pustelnika i znalazł go chorego. I pytał go, co by miał ochotę zjeść: a w celi nic nie
było. On odpowiedział: „Ciastko”. I wtedy ów człowiek mężny nie zawahał się iść aż
do Aleksandrii, aby mu ciastko przynieść. A to najdziwniejsze, że nikt o tym nie
wiedział.
1 Apo 8(461)

1923

Droga / Odp: Droga

« dnia: Styczeń 22, 2016, 08:34:59 am  »

Przeczytaj komentarz.

Najważniejsza misja

Jezus przywołał do siebie niektórych swoich uczniów, by uczynić ich najściślejszym gronem swoich współpracowników. Dał im misję, czyli określone zadania do wykonania. Wśród tych zadań pierwszym jest towarzyszenie Mu.

Ich podstawową misją nie jest więc dokonywanie takich czy innych wspaniałych rzeczy, ale towarzyszenie Jezusowi. Można by zadać pytanie o znaczenie takiej misji -  czy towarzyszenie Jezusowi to tak ważna rzecz? Po co Mu ludzkie towarzystwo?

A jednak On tego potrzebuje. Nie wyjaśnia po co, ale czy musi wyjaśniać? W każdym razie towarzyszenie Jezusowi, czyli po prostu oddanie Mu swego czasu, bez oglądania się na produktywność, jest bardzo dobre, zapewne głównie dla nas.

1924

Droga / Odp: Droga

« dnia: Styczeń 21, 2016, 10:18:50 am  »

Apoftegmaty Ojców Pustyni

Abba Longin radził się abba Lucjusza co do trzech myśli. I mówił: „Pragnę odejść
na obczyznę”. Starzec mu odpowiedział: „Jeśli nie będziesz panował nad językiem,
nigdzie nie będziesz obcy, dokądkolwiek byś poszedł; dlatego zapanuj nad językiem
tutaj, a będziesz na obczyźnie”. On rzekł znowu: „Pragnę pościć”. Starzec
odpowiedział: „Mówi Izajasz prorok: Jeśli kark zakrzywisz jak obręcz, i to także nie
będzie postem miłym Bogu (por. Iz 58,5): ale raczej opanuj złe myśli”. I jeszcze trzecią
rzecz mu powiedział: „Chcę unikać ludzi”. A starzec mu odrzekł: „Jeśli się najpierw nie
nauczysz żyć dobrze wśród ludzi, to i w samotności nie będziesz umiał żyć dobrze”.
1 Apo 1(449)

1925

Droga / Odp: Droga

« dnia: Styczeń 21, 2016, 10:16:36 am  »

Mk 3, 7-12
Komentarz do Ewangelii:

Tu czeka na Ciebie Bóg

Ludzie "cisnęli się" do Jezusa. Szło do Niego wielkie mnóstwo ludzi. Jezus jednak oddalał się od nich. Pozwalał im się zbliżyć, ale gdy pomógł najbardziej potrzebującym, oddalał się. Jezusowi nie chodzi o tłumy zwolenników.

To akurat mógłby "załatwić" sobie w każdej chwili. Jemu chodzi o przemianę ludzkich serc. A o to w tłumie jest trudno.

Prawdziwe nawrócenia, dające początek życiu z nową jakością, dokonywały się zawsze w kontekście indywidualnego spotkania Jezusa z człowiekiem.

Dobrze, że spotykamy się z Jezusem w tłumie ludzi. Takie spotkania też mają swoje znaczenie. Nic jednak nie zastąpi osobistego kontaktu z Nim "na osobności".

 

1926

Droga / Odp: Droga

« dnia: Styczeń 20, 2016, 08:42:18 am  »

Apoftegmaty Ojców Pustyni

Mówiono o małym abba Janie Tebańczyku, uczniu abba Ammoego, że przez
dwanaście lat usługiwał starcowi w chorobie i siedział ciągle przy nim na macie; ale
starzec nie zwracał na niego uwagi i mimo wszystkich jego trudów ani razu nawet mu
nie powiedział „Bóg zapłać”. Kiedy jednak już miał umierać, i starcy się zebrali, abba
Ammoe uchwycił go za rękę i powiedział: „Bóg ci zapłać, Bóg ci zapłać, Bóg ci zapłać!”
I polecił go starcom, mówiąc: „To anioł, a nie człowiek”.
1 Apo (420)

1927

Droga / Odp: Droga

« dnia: Styczeń 20, 2016, 08:39:40 am  »

Komentarz do Ewangelii

Lepiej zająć się pomaganiem

Faryzeusze byli zajęci śledzeniem Jezusa, czy uzdrowi kogoś w szabat, by móc Go oskarżyć. Jezus natomiast był zajęty wypatrywaniem ludzi potrzebujących pomocy (człowieka z uschłą ręką na pewno trudno jest zauważyć, bo nie od razu widać, że ktoś nie może ruszać jedną z rąk). I tak na ogół jest w naszej codzienności: ludzie dzielą się na tych, którzy ciągle są zajęci pomaganiem innym i na tych, którzy ciągle zajmują się sobą lub innymi, wynajdując swoje lub cudze słabości.

Zapiszmy się do tych, którzy naśladują Jezusa, jeśli nie chcemy zmarnować życia.

1928

Droga / Odp: Droga

« dnia: Styczeń 19, 2016, 08:43:17 am  »

Apoftegmaty Ojców Pustyni

Powiadał abba Jan: „Nasz ojciec abba Antoni mówił: «Nigdy nie przekładałem
własnej korzyści ponad pożytek brata»”.
1 Apo 2(402)

1929

Droga / Odp: Droga

« dnia: Styczeń 19, 2016, 08:41:53 am  »

Komentarz do Ewangelii:

Benedykt XVI, papież od 2005 do 2013
Adhortacja apostolska "Sacramentum caritatis" § 74 (trad. © Libreria Editrice Vaticana)

"To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu"

W końcu w naszych czasach, jest szczególnie pilne przypomnienie, że dzień Pański jest również dniem odpoczynku od pracy. Usilnie życzymy sobie, by jako taki również był uznany przez społeczność cywilną, tak by możliwe było nie podejmowanie pracy zarobkowej, bez kary z tego powodu. Chrześcijanie, nie bez związku ze znaczeniem szabatu w tradycji żydowskiej, widzieli w dniu Pańskim również dzień wolny od codziennego trudu.

Ma to ważne znaczenie, ponieważ mówi o relatywizacji pracy, która powinna być nakierowana na cel, jakim jest człowiek: praca jest dla człowieka, a nie człowiek dla pracy. Łatwo można w tym widzieć ochronę człowieka przed możliwą formą zniewolenia. Jak powiedziałem, „praca ma pierwszorzędne znaczenie dla realizacji człowieka i dla rozwoju społeczeństwa. Musi być zatem organizowana i wykonywana z pełnym poszanowaniem ludzkiej godności i w duchu służby dobru wspólnemu. Jest również ważne, aby człowiek nie stał się niewolnikiem pracy, by nie traktował jej w sposób bałwochwalczy, sądząc, że to właśnie ona nadaje ostateczny i definitywny sens życiu”. W dniu poświęconym Bogu człowiek odnajduje sens swego istnienia, jak również swego pracowitego wysiłku.

1930

Droga / Odp: Droga

« dnia: Styczeń 18, 2016, 09:01:18 am  »

Apoftegmaty Ojców Pustyni

Opowiadano o abba Izydorze, kapłanie w Sketis, że ilekroć ktoś miał u siebie brata
słabego i kłótliwego, albo niedbałego, albo pysznego, i już go chciał odprawić – abba
mówił: „Przyprowadźcie mi go tutaj”. I brał go do siebie, i wprowadzał go na drogę
zbawienia.
1 Apo 1(357)

1931

Droga / Odp: Droga

« dnia: Styczeń 18, 2016, 08:58:45 am  »

 Komentarz do Ewangelii
 
Wraz z Jezusem rozpoczyna się nowa era. Jezus szanuje tradycję, ale to z czym do nas przychodzi jest rzeczywiście nowe. Często obwinia się Kościół, że jest "zacofany". Takie oskarżenie pochodzi na ogół od ludzi, którzy żyją właściwie tak samo, jak ich prastarzy przodkowie: tak samo jak to było sto, dwieście czy tysiąc lat temu nie potrafią kochać, żyją w lęku, cierpią z powodu zazdrości, albo innych podobnych przypadłości. Ludzie są "starzy" w swojej słabości moralnej. Jezus niesie nowe życie. Ta nowość rozciąga się na wszystko: na relację do siebie, do innych i do Boga. Jeśli chcemy być naprawdę postępowi i nowocześni, to bądźmy uczniami Jezusa.