Pokaż wiadomości

Ta sekcja pozwala Ci zobaczyć wszystkie wiadomości wysłane przez tego użytkownika. Zwróć uwagę, że możesz widzieć tylko wiadomości wysłane w działach do których masz aktualnie dostęp.


Wiadomości - pawel

Strony: 1 ... 54 55 [56] 57 58 ... 128
826
Droga / Odp: Droga
« dnia: Październik 01, 2020, 10:29:06 am  »
Odwagi dodaje nam Chrystus. On daje Ducha Świętego tym, którzy Go oto proszą. Trzeba się modlić oto, aby Jezus uwrażliwił nasze serca, na to, co dzieje się wokół nas. Możemy być Jego świadkami w naszym życiu w domu, w pracy, w szkole, w sklepie czy urzędzie. Nie musimy wyjeżdżać na drugi koniec świata, by swoim życiem mówić ludziom o Bogu. Gdy swoim życiem świadczymy o Bogu, nasze życie jest Ewangelią, która często jako pierwsza trafia do innych a  potem sięgają oni po Ewangelię spisaną przed wiekami.
Dlatego dzisiejsze Słowo to wezwanie Jezusa do gorącej modlitwy o powołania dla kapłanów, misjonarzy i zakonników, ale to również pytanie Jezusa o naszą służbę w winnicy Pańskiej. Jak Mu na nie odpowiemy?
fragment Lectio Divina.

827
Droga / Odp: Droga
« dnia: Wrzesień 30, 2020, 09:31:42 am  »
Komentarz Mieczysława Łusiaka SJ

Z tych rozmów Jezusa z trzema potencjalnymi uczniami wynika jedno: bardzo ważne jest by pójść, by nie stać w miejscu, bo nasze życie jest drogą. Jeśli będąc na drodze nie idziemy, wówczas marnujemy drogę. Droga jest po to, by nią iść.

Można też zatrzymać się w życiu. Dzieje się tak na przykład wtedy, gdy chcemy za wszelką cenę zachować to, co mamy. Albo gdy nie chcemy się rozwijać w naszym człowieczeństwie. Albo gdy najważniejszą rzeczą staje się wygodne i łatwe życie. Gdy się zatrzymamy, tracimy życie. Dlatego Jezus mówi do każdego z nas: „Pójdź za Mną”.

828
Droga / Odp: Droga
« dnia: Wrzesień 29, 2020, 09:13:33 am  »
Komentarz Mieczysława Łusiaka SJ​

Kiedy zobaczymy „niebiosa  otwarte”? Już widzimy. Krzyż i zmartwychwstanie Jezusa mówią nam o otwartym Niebie. A otwarte Niebo powoduje lepszy kontakt mieszkańców Nieba z mieszkańcami ziemi. Aniołowie przede wszystkim „wstępują i zstępują” na Syna Człowieczego, którym jest Jezus, ale przychodzą też do nas i nam pomagają. Wszak Niebo jest otwarte dla nas i jesteśmy jego obywatelami i potencjalnymi mieszkańcami. Aniołowie tęsknią za nami, dlatego przychodzą na ziemię i pomagają nam iść do Nieba.

829
Droga / Odp: Droga
« dnia: Wrzesień 29, 2020, 08:47:10 am  »
Sobór Watykański II
Konstytucja o Kościele w świecie współczesnym „Gaudium et spes”, § 92 (za: http://www.nonpossumus.pl/encykliki/sobor_II/gaudium_et_spes/zakonczenie.php)

"Kto bowiem nie jest przeciwko wam, ten jest z wami"
     Kościół na mocy swego posłannictwa, nakazującego mu oświecać orędziem ewangelicznym cały świat i zespolić wszystkich ludzi jakiegokolwiek narodu, plemienia czy kultury w jedność Ducha, staje się znakiem owego braterstwa, które pozwala na szczery dialog i taki dialog utrwala.
     To zaś wymaga, byśmy przede wszystkim w samym Kościele dbali o wzajemny szacunek, poważanie i zgodę, dopuszczając każdą uzasadnioną różnicę, by tym owocniejsza była wymiana poglądów między wszystkimi, którzy tworzą jeden Lud Boży, zarówno pasterze, jak i ogół wiernych. Silniejsze jest bowiem to, co wiernych łączy, niż to, co dzieli: niech w rzeczach koniecznych będzie jedność, w wątpliwych wolność, a we wszystkich miłość. Myśl nasza ogarnia również braci jeszcze nie żyjących z nami w pełnym zespoleniu oraz ich wspólnoty, z którymi łączymy się wyznawaniem Ojca i Syna, i Ducha Świętego i węzłem miłości... Zwracamy również nasze myśli ku wszystkim, którzy uznają Boga i przechowują w swych tradycjach cenne elementy religijne i ludzkie, ponieważ pragniemy, by otwarta wymiana poglądów skłoniła wszystkich nas do przyjęcia i ochoczego wykonania natchnień Ducha Świętego.
     Powodowani pragnieniem takiego dialogu, ożywionego jedynie umiłowaniem prawdy, z zachowaniem oczywiście stosownej roztropności, nie wykluczamy z niego nikogo, ani tych, którzy rozwijając wspaniałe przymioty umysłu ludzkiego, nie uznają jeszcze jego Twórcy, ani tych, którzy przeciwstawiają się Kościołowi i prześladują go w różny sposób. Ponieważ Bóg Ojciec jest początkiem i celem wszystkich ludzi, wszyscy jesteśmy powołani, aby być braćmi. I dlatego na podstawie tego samego powołania ludzkiego i Bożego możemy i powinniśmy bez gwałtu, bez podstępu, w prawdziwym pokoju współpracować ze sobą nad budową świata.

830
Droga / Odp: Droga
« dnia: Wrzesień 24, 2020, 10:06:06 am  »
[Komentarz Mieczysława Łusiaka SJ]

Bóg niepokoi tylko tych, którzy są skoncentrowani na sobie, tak jak Herod. Kto ceni Miłość, znajdzie w Bogu sprzymierzeńca.

​Wysiłek usunięcia Boga z życia skazany jest na niepowodzenie. Można Boga zagłuszyć i zasłonić, ale nie usunąć. On zawsze jest i daje o sobie znać na różne sposoby, czy nam się to podoba, czy nie. Dzieje się tak nie z powodu narzucania się Boga nam, ale dlatego, że nasze istnienie uzależnione jest od Jego obecności.

831
Droga / Odp: Droga
« dnia: Wrzesień 23, 2020, 08:47:39 am  »
[Mieczysław Łusiak SJ]:

Apostołowie nie mieli uzdrawiać chorych po to, by robić wrażenie i zdobywać popularność. Chodziło o to, by ich nauczanie Ewangelii nie było gołosłowne. Jesteśmy skorzy do gołosłowności. Wiele mówimy, ale za tym nie idą czyny. Bóg zawsze łączy swoje słowo z czynem. U Niego wręcz „słowo” i „czyn” to dwie strony tego samego medalu. Jego słowa zawsze coś czynią. Jego czyny zawsze coś mówią.

​Warto naśladować Boga w Jego słowności i pozbyć się tak popularnej wśród ludzi gołosłowności. Wówczas będziemy mniej mówić, za to więcej czynić.

832
Droga / Odp: Droga
« dnia: Wrzesień 22, 2020, 09:31:01 am  »

    Moją matką i moimi braćmi są ci, którzy słuchają słowa Bożego i wypełniają je. Jezus jednoznacznie i prosto przedstawił główną zasadę panującą w Jego rodzinie. Nie jest nią “bycie dobrym człowiekiem”, “tak żyć, żeby nikogo nie krzywdzić”, czy “być tak po ludzku porządnym”. Różne wersje “chrześcijaństwa” można napotkać, różne interpretacje i zasady życiowe ludzi, którzy uważają się za chrześcijan. Jaka jest Twoja odpowiedź na pytanie, jak najlepiej przeżyć życie? Jak być dobrym chrześcijaninem?
    Sprowadzanie Biblii do jednej z wielu inspiracji, na podstawie których człowiek buduje swój światopogląd jest niebezpieczne i niestety jest wielką pychą. Człowiek stawia siebie samego w pozycji boga – kogoś ponad wszystkim (w tym ponad Pismem Św.), mającego doskonałą wiedzę o wszystkim, która pozwala mu dokonać dobrej selekcji i wyboru – np. które rzeczy z ewangelii przyjąć, a które odrzucić, czy które przykazania obowiązują, a które są nieaktualne. Chrześcijanin – dziecko boże – członek rodziny Jezusa – to człowiek uznający Jezusa za Boga, czego konsekwencją jest uznanie, że On – Bóg po prostu wie lepiej, zaś podporządkowanie się Mu jest realizacją wiary w Niego.
    Jaką rangę ma dla Ciebie słuchanie słowa Bożego i czy widzisz tego owoce? Czy zmieniasz jakieś swoje przekonania, przyzwyczajenia (dotyczące różnych dziedzin życia, np. pracy, wychowania, polityki, finansów, relacji) tak, aby były zgodne z nauczaniem Jezusa (i Kościoła), aby były wypełnieniem prawa miłości? Czy przypominasz sobie jakieś konkretne zmiany będące owocem nawrócenia – czyli zmiany myślenia na zgodne z ewangelią? Czy pytasz Ducha Św., co jeszcze powinno ulec zmianie – co wymaga nawrócenia?

833
Droga / Odp: Droga
« dnia: Wrzesień 21, 2020, 09:47:28 am  »

    Człowiek już taki jest, że czasami musi doświadczyć bolesnych wydarzeń, aby odpowiedzieć na wezwanie Jezusa. Brak uznania, szacunku, miłości, odrzucenie, sprawiają, że człowiek pragnie nakarmić swój głód. Braki i głody Bóg żywy wykorzystuje do zmian i rozwoju człowieka. Często nie potrafimy docenić tego, co otrzymaliśmy od innych np. rodziców, współmałżonka, nauczycieli, liderów, kapłanów, gdy nie doświadczymy braków określonego dobra. Gdy nie dostrzegamy otrzymanego dobra, nie jesteśmy w stanie dziękować za to, co otrzymaliśmy. Jakie braki i głody towarzyszą twojemu życiu? Kiedy ostatnio dziękowałeś za otrzymane dobro?
    Co było takiego w celniku Mateuszu, że odpowiedział na wezwanie Jezusa? Wstał i poszedł za Jezusem natychmiast. Tajemnica tkwi w jego odrzuceniu przez współbraci i brakach szacunku, uznania, afirmacji. Celnicy byli urzędnikami rzymskimi, a więc pracowali dla okupanta. Byli uznawani za kolaborantów, dlatego zostali zepchnięci na margines społeczności żydowskiej. Poza tym celnicy, czyli poborcy podatków, nigdzie nie cieszą się specjalnym uznaniem i dowartościowaniem. Celnicy byli ludźmi bogatymi, którymi pogardzano. Owe braki tak bardzo skruszyły wnętrze Mateusza, że on sam odpowiedział spontanicznie na wezwanie Jezusa. Jezus powołując Mateusza widział głębiej, niż otaczający go ludzie, bo Bóg patrzy na serce człowieka. Tak samo, jak było w przypadku wyboru Dawida przez proroka Samuela:  Nie zważaj ani na jego wygląd, ani na wysoki wzrost, gdyż nie wybrałem go, nie tak bowiem człowiek widzi <jak widzi Bóg>, bo człowiek patrzy na to, co widoczne dla oczu, Pan natomiast patrzy na serce». (1Sm 16,7)
    Potrzebujemy wołać do Jezusa, aby ściągnął bielmo z naszych oczu, bielmo które sprawia, że jesteśmy ślepi. Nie dostrzegamy otrzymanego od innych dobra, nie dostrzegamy też dobra, które sami dajemy. Redukujemy siebie samych tylko do przedmiotu, które ma imię i nazwisko. Człowiek, za którego Jezus Chrystus oddał swoje życie, ma godność i jest osobą. Zacznij zatem wołać: Jezusie, Synu Dawida, ulituj sie nade mną! Co chcesz, abym ci uczynił? Abym przejrzał!
Lectio Divina

834
Droga / Odp: Droga
« dnia: Wrzesień 18, 2020, 09:23:02 am  »
    Spektakularne było poczęcie i narodzenie Jezusa a później Jego działalność od 30 do 33 roku życia, śmierć i zmartwychwstanie. Z wyjątkiem wydarzenia opisanego w dzisiejszym Słowie, gdy Jezus miał 12 lat prowadzi On zapewne zwykłe życie ówczesnej żydowskiej rodziny, skupione na pracy, modlitwie, świętowaniu, relacjach rodzinnych. Pomyśl tylko – nic spektakularnego nie działo się przez większą część życia Jezusa! Proste życie, ale życie, które sprawiało, że czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi. Co mi to mówi? To, że czynię postępy, staję się święty przez solidną pracę, wierną modlitwę, proste bycie dla drugich. Czy pomyślałeś, że taka nie-spektakularna codzienność może także ciebie prowadzić do świętości?

    Rodzice prowadzili Jezusa do świątyni, do miejsca, gdzie mieszkał Bóg. Dokąd prowadzisz czy prowadziłeś swoje dzieci? Czy dbasz o ich zbawienie? Czy przenika cię troska, pragnienie o to, aby one były zbawione? Jak się ona wyraża? Co konkretnie robisz, aby zbliżyć je do Jezusa? Nic jeszcze nie jest stracone, św. Monika wymodliła nawrócenie Augustyna, gdy ten był już dorosły. Jakiś czas temu, przez cały rok, każdego miesiąca zamawialiśmy z żoną Eucharystie za jedno z naszych dzieci. Modlimy się za nie. Nie widzimy jeszcze efektów, ale stało się coś innego, nieoczekiwanego. Jezus wlał do naszego serca jakąś niezwykłą pewność i pokój co do tego, że On prowadzi i ma wszystko w swoim ręku a to, co trzeba, objawi się we właściwym czasie.

    Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział. Nie ma znaczenia, że nie zrozumieli, najważniejsze, że kochali. To miłość ich napędzała. Zrozumienie pojawiło się z czasem. Maryja chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu, one w niej pracowały – przez wierne, proste, pełne miłości trwanie z Panem, które potrzebuje czasu, aby dojrzeć, aby przyszło objawienie i zrozumienie. Wierność w szarej codzienności. Jak z tym u ciebie?
Lectio Divina

835
Droga / Odp: Droga
« dnia: Wrzesień 17, 2020, 09:36:52 am  »

    Grzesznica i faryzeusz Szymon to dwie główne postacie, które spotykają się z Jezusem. Dla każdego z nich jest On kimś innym. Odpuszczenie grzechów, którego doświadczyła kobieta, wywołało w niej wdzięczność przejawiającą się namaszczeniem nóg Nauczycielowi. Natomiast w Szymonie cała ta sytuacja wywołała wątpliwości co do osoby samego Mistrza.
    Jezus nie pozwala na zbyt długie powątpiewanie. Opowiada przypowiastkę, zadaje pytania, aby doprowadzić gospodarza do właściwych wniosków. Daje się poznać jako mający władzę odpuszczania grzechów. Przypomnienie Szymonowi zasady gościnności, których on nie zastosował, nie jest robieniem mu wyrzutów, ale pomocą w poznaniu Boga.
    Wrażliwość Jezusa wynikająca z Jego miłości, pozwala zaakceptować zachowanie grzesznicy i faryzeusza. Pan nigdy nie rezygnuje z  żadnego człowieka. Nauczyciel nie tylko wie, kim jest kobieta, która namaściła Mu nogi, ale także wie, co kryje się w sercu Szymona. Wskazuje faryzeuszowi miejsce jego niedomagania. Rozmawia tylko z nim, natomiast nie zamienia ani słowa z niewiastą.
    Gospodarz jest w centrum uwagi Mistrza, bo On wie, że potrzeba tu Jego działania i Słowa. Szymon nie jest w stanie zrozumieć swojego położenia, bo poczucie samowystarczalności, które dobrze się rozgościło w jego sercu, na to mu nie pozwala. Jezus daje się poznać jako Ten, który może odpuszczać grzechy.

Lectio Divina

836
Droga / Odp: Droga
« dnia: Wrzesień 16, 2020, 08:42:09 am  »
[Komentarz Mieczysława Łusiaka SJ]

Można być „dziećmi mądrości” albo „dziećmi kaprysu”. Kapryśność jest zjawiskiem występującym nie tylko u maluchów. Również dorośli często nie wyrastają z tego i pozostają kapryśnymi do śmierci. Przejawia się to postawą oczekiwania, że rzeczywistość (również Bóg) będzie zgodna z moimi oczekiwaniami, a nie taka, jaka jest.

„Dzieci mądrości” natomiast są świadome swojej małości wobec ogromu świata i wobec Boga. Są otwarte na rzeczywistość i ciekawe jej. Nie wymądrzają się, próbując zmusić rzeczywistość (również Boga), by była taka, jaka „powinna być” według ich małego rozumku.

837
Droga / Odp: Droga
« dnia: Wrzesień 15, 2020, 08:28:12 am  »
Komentarz Mieczysława Łusiaka SJ:

Ów Jezusowy „testament z krzyża”, o którym mówi dzisiejsza Ewangelia jest potwierdzeniem, że jesteśmy rodzeństwem Jezusa. Tym samym Bóg przyznał się do nas. Do nas, którzy nie raz wyrzekaliśmy się Jego i odrzucaliśmy Go, mimo że objawiał się nam jako bardzo nam bliski. Bóg przyznał się do nas. Na krzyżu, który oznaczał radykalne odrzucenie Go. Przyznaje się zawsze, gdy sprawowana jest Eucharystia. Przyznaje się zawsze, gdy spotykamy się z Jego Matką. Dlatego tak ważne jest uczestnictwo w Eucharystii i bycie z Maryją.

838
Droga / Odp: Droga
« dnia: Wrzesień 14, 2020, 09:35:31 am  »
    Odkrycie wartości krzyża domaga się przekroczenia pewnego poziomu wiary. Gdy człowieka naturalnego spotykają przeciwieństwa życia, cierpienie, niesprawiedliwość uruchamia się w nim narzekanie, szemranie, złorzeczenie, biadolenie, przeklinanie. Autor Księgi Liczb właśnie ukazuje tę prawdę: W owych dniach podczas drogi lud stracił cierpliwość. I zaczęli mówić przeciw Bogu i Mojżeszowi: „Czemu wyprowadziliście nas z Egiptu, byśmy tu na pustyni pomarli? Nie ma chleba ani wody, a uprzykrzył się nam już ten pokarm mizerny. Nie ma znaczenia, że zostali wyprowadzeni z Egiptu, przeszli przez Morze Czerwone, ujrzeli martwych żołnierzy egipskich. Te wydarzenia nie zrodziły w nich zaufania do Boga żywego. Cena, jaką zapłacili za brak wiary, była tragiczna – śmierć na pustyni. Jak zachowujesz się, gdy spotykają cię przeciwności życiowe? Kogo wówczas oskarżasz?
    Lekarstwem na ukąszenia miał być miedziany wąż na wysokim palu. I rzeczywiście, jeśli kogo wąż ukąsił, a ukąszony spojrzał na węża z brązu, zostawał przy życiu. Spojrzenie na miedzianego węża, to dla nas spojrzenie z wdzięcznością na ukrzyżowanego Jezusa Chrystusa, ponieważ była to cena naszego życia. Nasze narzekanie, marudzenie, szemranie mamy przekształcać w dziękczynienie. Święty Paweł w Liście do Rzymian pisze: W każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was (1Tes 5,18). Człowiek potrzebuje trenować dziękczynienie, aby doświadczać mocy Bożej w swoim życiu. Wiara w Jezusa Chrystusa wyraża się w dziękczynieniu. Czy jesteś człowiekiem dziękczynienia? Czy na swoje cierpienie reagujesz dziękczynieniem?
Lectio Divina

839
Droga / Odp: Droga
« dnia: Wrzesień 11, 2020, 12:06:48 pm  »

    Jestem specjalistą od innych. Wyraźnie widzę grzechy i braki drugiego człowieka. Problem pojawia się wtedy, gdy powinienem przyjrzeć się samemu sobie, ale swoje grzechy widzę słabo. Nawet, jeśli gdzieś tkwi we mnie owa “belka”, to i tak nie jestem w stanie jej dostrzec. Na pytanie Jezusa, dlaczego nie dostrzegam swojej drzazgi odpowiedziałbym – nie wiem, ale doceniam i dziękuję za tych, którzy obnażają moją “ciemną stronę” – najlepiej robią to wszyscy ci, których nie znoszę, którzy mnie denerwują, na których sam widok dostaję szału i mdłości. Ci właśnie pokazują mi przez to miejsca mojej słabości. Dość trudno mi to wypowiedzieć, ale dziękuję Ci Panie za nich wszystkich.

    Słowo “obłudnik” to greckie “hupokrites”. Hipokryta – co innego myśli a co innego robi, udaje kogoś, gdy w rzeczywistości jest zupełnie inny. Jezus nazywa ludzi ślepcami i hipokrytami, gdy dostrzegają braki innych, a nie swoje. Obłudniku, wyrzuć najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z oka swego brata. Uwalnianie się od hipokryzji jest darem Ducha Świętego. On przekonuje o grzechu i On potrafi z tego grzechu wyprowadzić. Praca Ducha Świętego w nas prowadzi do uznania, że jestem grzesznikiem i  stworzeniem, które potrzebuje w swoim życiu Boga żywego. Czy usilnie prosisz Ducha Bożego, aby pokazał ci twój grzech, twoją hipokryzję?

    Jak już ujrzę grzech, mogę wołać do Jezusa jak ewangeliczni ślepcy: Jezusie, Synu Dawida ulituj się nade mną! Spraw, abym przejrzał! Usuń drzazgę z mojego oka! Zdarza mi się, że czasami wołam tak dość długo, aż te zdania przenikną gdzieś głębiej, do serca, aż poczuję, że stają się częścią mnie samego, że pracują we mnie. Czy jesteś natrętny wobec Jezusa, jeśli chodzi o twoje nawrócenie? Czy jesteś gotów pozwalać Mu działać w tobie jak chce, aby prowadzić cię dalej?

840
Droga / Odp: Droga
« dnia: Wrzesień 10, 2020, 10:22:00 am  »
[Mieczysław Łusiak SJ]:

​Jezus namawia nas dziś do bezwarunkowej, czyli czystej miłości. Któż z nas nie chciałby być kochany taką miłością? Kto nauczy się takiej miłości, ten jej też doświadczy: „Odmierzą wam bowiem taką miarą, jaką wy mierzycie”. Kto nauczy się takiej miłości ma bowiem zapewnione życie wieczne w Niebie, gdzie Miłość będzie podstawowym doświadczeniem. Jednak nauka takiej miłości musi odbywać się w klimacie zgoła przeciwnym: w zetknięciu z nieprzyjaciółmi i w doświadczeniu niewdzięczności. Uczyć się miłości, gdy zewsząd doświadczamy tylko miłości, to mniej więcej tak samo, jak uczyć się pływać bez wchodzenia do wody.

​Obyśmy byli otoczeni ludzką życzliwością, ale gdy jej brakuje nie rozpaczajmy, bo to jest dobra okazja, by nasza miłość wzrosła i oczyściła się.

Strony: 1 ... 54 55 [56] 57 58 ... 128