Ostatnie wiadomości

1

Droga / Odp: Droga

« Ostatnia wiadomość wysłana przez pawel dnia Kwiecień 03, 2025, 09:04:32 am  »

Paweł Kosiński SJ

Komentarz do Ewangelii (czwartek, 03.04.2025)

Obraz: W dalszym ciągu trwa spór Jezusa z Żydami po uzdrowieniu człowieka chorego nad sadzawką Owczą. W dyskusji pojawiają się postacie Jana Chrzciciela i Mojżesza, aby pokazać, że nauczanie Jezusa jest nauczaniem samego Boga.

Myśl: Kontrowersja, jaka się zrodziła po cudzie uzdrowienia dokonanym w szabat, obnaża ludzką nieprawość. Bardziej miłujemy własne schematy, przepisy, rozstrzygnięcia niż zwracany uwagą na wolę Boga. To konsekwencja grzechu początku, kiedy uwierzyliśmy szatanowi, że Bóg nie chce pełni życia, lecz nas ogranicza. Chcemy być niezależni, samowystarczalni. Odrzucamy przykazania, bo są ‘krępujące’. Działamy tak, jakby wszystko zależało od nas. A tymczasem bez odniesienia do Boga, człowiek gubi swoją tożsamość, staje się niewolnikiem zła.

Emocja: Co jest moim życiowym punktem odniesienia? Kryteria oceny tego, co się zdarza są bardzo ważne. Nawet jako ludzie wierzący z trudem odwołujemy się do kryteriów religijnych, oceniając dziejące się wydarzenia. Słowa Jezusa mogą być pozytywnym wstrząsem i otrzeźwieniem.

Wezwanie: Poproszę o łaskę korzystania z wszelkich pomocy przybliżających mnie do Pana. Podziękuję za Jego wierność i życzliwość.

Jubileusz 2025: W roku pielgrzymowania w nadziei zaplanuję sobie czas na adorację Najświętszego Sakramentu.

2

Droga / Odp: Droga

« Ostatnia wiadomość wysłana przez ryszard dnia Kwiecień 03, 2025, 08:50:07 am  »

Ewangelia (J 5, 31-47)
Gdybyście wierzyli Mojżeszowi, to i Mnie wierzylibyście

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Jezus powiedział do Żydów:

«Gdybym Ja wydawał świadectwo o sobie samym, świadectwo moje nie byłoby prawdziwe. Jest ktoś inny, kto wydaje świadectwo o Mnie; a wiem, że świadectwo, które o Mnie wydaje, jest prawdziwe.

Wysłaliście poselstwo do Jana i on dał świadectwo prawdzie. Ja nie zważam na świadectwo człowieka, ale mówię to, abyście byli zbawieni. On był lampą, co płonie i świeci, wy zaś chcieliście radować się krótki czas jego światłem.

Ja mam świadectwo większe od Janowego. Są to dzieła, które Ojciec dał Mi do wypełnienia; dzieła, które czynię, świadczą o Mnie, że Ojciec Mnie posłał. Ojciec, który Mnie posłał, On dał o Mnie świadectwo. Nigdy nie słyszeliście ani Jego głosu, ani nie widzieliście Jego oblicza; nie macie także Jego słowa, trwającego w was, bo wy nie uwierzyliście Temu, którego On posłał.

Badacie Pisma, ponieważ sądzicie, że w nich zawarte jest życie wieczne: to one właśnie dają o Mnie świadectwo. A przecież nie chcecie przyjść do Mnie, aby mieć życie. Nie odbieram chwały od ludzi, ale poznałem was, że nie macie w sobie miłości Boga. Przyszedłem w imieniu Ojca mego, a nie przyjęliście Mnie. Gdyby jednak przybył ktoś inny we własnym imieniu, to przyjęlibyście go. Jak możecie uwierzyć, skoro od siebie wzajemnie odbieracie chwałę, a nie szukacie chwały, która pochodzi od samego Boga?

Nie sądźcie jednak, że to Ja was oskarżę przed Ojcem. Waszym oskarżycielem jest Mojżesz, w którym wy pokładacie nadzieję. Gdybyście jednak wierzyli Mojżeszowi, to i Mnie wierzylibyście. O Mnie bowiem on pisał. Jeżeli jednak jego pismom nie wierzycie, jakżeż moim słowom będziecie wierzyli?»

3

Droga / Odp: Droga

« Ostatnia wiadomość wysłana przez pawel dnia Kwiecień 02, 2025, 08:52:42 am  »

Paweł Kosiński SJ

Komentarz do Ewangelii (Wtorek, 1 kwietnia 2025 r.)

Obraz: Ta pełna napięcia i zagrożenia życia dla Jezusa scena dokonuje się po uzdrowieniu w szabat człowieka, który całe życie czekał na cud. Przyjrzę się tej scenie, posłucham wypowiadanych słów, wczuję się w coraz bardziej napiętą atmosferę. Zwrócę uwagę na swoje odczucia.

Myśl: Jezus objawia swoim słuchaczom tajemnicę trynitarną. Mówi o sobie jako Synu równym Ojcu, który działa w mocy Ducha Świętego. Relacje w Trójcy Świętej są dynamiczne, określane wieloma czasownikami-czynnościami. To także obraz relacji każdego człowieka z Bogiem. W Jezusie każdy z nas jest "wszczepiony" w Trójcę Świętą, staje się obrazem i podobizną Boga. Objawienie tajemnicy Jezusa jest objawieniem tajemnicy człowieka. Nie działamy własną mocą. Źródłem naszego życia jest Bóg. Kto to odrzuca, odrywa się od łączności z Jezusem.

Emocja: Zapowiedź sądu ostatecznego. Zapowiadany przez Jezusa sąd jest konsekwencją życia każdego człowieka. To nie narzucanie jakichś abstrakcyjnych reguł postępowania, ale naśladowane trynitarnej dynamiki "czynienia, patrzenia, miłowania i wskrzeszania".

Wezwanie: Poproszę o łaskę ufności w powszechną wolę zbawczą Boga, nie uleganie lękowi przed wyobrażeniem sądu. Podziękuję za przesłanie nadziei, płynące ze słów Jezusa.

Jubileusz 2025: Zaplanuję sobie czas na rachunek sumienia.

4

Droga / Odp: Droga

« Ostatnia wiadomość wysłana przez ryszard dnia Kwiecień 02, 2025, 08:45:35 am  »

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Żydzi prześladowali Jezusa, ponieważ uzdrowił w szabat.

Lecz Jezus im odpowiedział: «Ojciec mój działa aż do tej chwili i Ja działam».

Dlatego więc Żydzi tym bardziej usiłowali Go zabić, bo nie tylko nie zachowywał szabatu, ale nadto Boga nazywał swoim Ojcem, czyniąc się równym Bogu.

W odpowiedzi na to Jezus im mówił: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Syn nie może niczego czynić sam z siebie, jeśli nie widzi Ojca czyniącego. Albowiem to samo, co On czyni, podobnie i Syn czyni. Ojciec bowiem miłuje Syna i ukazuje Mu to wszystko, co sam czyni, i jeszcze większe dzieła ukaże Mu, abyście się dziwili.

Albowiem jak Ojciec wskrzesza umarłych i ożywia, tak również i Syn ożywia tych, których chce. Ojciec bowiem nie sądzi nikogo, lecz cały sąd przekazał Synowi, aby wszyscy oddawali cześć Synowi, tak jak oddają cześć Ojcu. Kto nie oddaje czci Synowi, nie oddaje czci Ojcu, który Go posłał. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto słucha słowa mego i wierzy w Tego, który Mnie posłał, ma życie wieczne i nie idzie pod sąd, lecz ze śmierci przeszedł do życia.

Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, że nadchodzi godzina, nawet już jest, kiedy to umarli usłyszą głos Syna Bożego, i ci, którzy usłyszą, żyć będą. Jak Ojciec ma życie w sobie samym, tak również dał to Synowi: mieć życie w sobie. Dał Mu władzę wykonywania sądu, ponieważ jest Synem Człowieczym.

Nie dziwcie się temu! Nadchodzi bowiem godzina, kiedy wszyscy, co są w grobach, usłyszą głos Jego: i ci, którzy pełnili dobre czyny, pójdą na zmartwychwstanie do życia; ci, którzy pełnili złe czyny – na zmartwychwstanie do potępienia.

Ja sam z siebie nic czynić nie mogę. Sądzę tak, jak słyszę, a sąd mój jest sprawiedliwy; szukam bowiem nie własnej woli, lecz woli Tego, który Mnie posłał».

5

Droga / Odp: Droga

« Ostatnia wiadomość wysłana przez pawel dnia Kwiecień 01, 2025, 09:24:23 am  »

Paweł Kosiński SJ

Komentarz do Ewangelii (J 5,1–16)

Obraz: Jesteśmy w Jerozolimie przy sadzawce zwanej ‘Owczą’, bo tam przyprowadzano zwierzęta składane w ofierze. Wokół jest wielu chorych, którzy chcieli być uzdrowieni. Przyjrzę się tym ludziom oczekującym na cud, wyglądającym Zbawiciela.

Myśl: Jezus zauważa ‘pewnego człowieka’, który już od wielu lat (trzydzieści osiem w tamtych czasach to praktycznie całe życie) czekał na uzdrowienie. Bezdyskusyjny cud wzbudził kontrowersje, ponieważ został dokonany w szabat. Prawo szabatu jest ukazane jako coś absolutnego, ważniejszego nawet od konkretnego człowieka. Jezus przywraca prawu jego pierwotne znaczenie. Ono ma służyć spotkaniu z miłosiernym Bogiem, a nie literze interpretowanej przeciwko człowiekowi.

Emocja: ‘Wstań, weź łoże i chodź!’ Uzdrowienie człowieka od długiego czasu czekającego na Zbawiciela jest ukazane jako proces nawrócenia, wręcz zmartwychwstania. Łoże jest symbolem choroby, grzechu, który nas trzyma w śmierci i bezruchu. Skonfrontowanie się z tą słabością, nazwanie jej, wyrażenie pragnienia uzdrowienia rozpoczyna proces zmartwychwstania.

Wezwanie: Poproszę o łaskę zobaczenia i nazwanie tego, co mnie blokuje w życiu duchowym. Podziękuję za tych, którzy podają mi pomocną dłoń w trudnościach.

Jubileusz 2025: Czas Jubileuszu to zachęta do odkrycia źródeł nadziei. W chwili refleksji przyjrzę się tym momentom, które dają mi nadzieję.

6

Droga / Odp: Droga

« Ostatnia wiadomość wysłana przez ryszard dnia Kwiecień 01, 2025, 09:15:12 am  »

Ewangelia (J 5, 1-16)
Uzdrowienie paralityka w sadzawce Betesda

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Było święto żydowskie i Jezus udał się do Jerozolimy.

W Jerozolimie zaś jest przy Owczej Bramie sadzawka, nazwana po hebrajsku Betesda, mająca pięć krużganków. Leżało w nich mnóstwo chorych: niewidomych, chromych, sparaliżowanych.

Znajdował się tam pewien człowiek, który już od lat trzydziestu ośmiu cierpiał na swoją chorobę. Gdy Jezus ujrzał go leżącego i poznał, że czeka już dłuższy czas, rzekł do niego: «Czy chcesz wyzdrowieć?»

Odpowiedział Mu chory: «Panie, nie mam człowieka, aby mnie wprowadził do sadzawki, gdy nastąpi poruszenie wody. W czasie kiedy ja dochodzę, inny wstępuje przede mną».

Rzekł do niego Jezus: «Wstań, weź swoje nosze i chodź!» Natychmiast wyzdrowiał ów człowiek, wziął swoje nosze i chodził.

Jednakże dnia tego był szabat. Rzekli więc Żydzi do uzdrowionego: «Dziś jest szabat, nie wolno ci dźwigać twoich noszy».

On im odpowiedział: «Ten, który mnie uzdrowił, rzekł do mnie: Weź swoje nosze i chodź». Pytali go więc: «Cóż to za człowiek ci powiedział: Weź i chodź?» Lecz uzdrowiony nie wiedział, kim On jest; albowiem Jezus odsunął się od tłumu, który był w tym miejscu.

Potem Jezus znalazł go w świątyni i rzekł do niego: «Oto wyzdrowiałeś. Nie grzesz już więcej, aby ci się coś gorszego nie przydarzyło». Człowiek ów odszedł i oznajmił Żydom, że to Jezus go uzdrowił. I dlatego Żydzi prześladowali Jezusa, że czynił takie rzeczy w szabat.

7

Droga / Odp: Droga

« Ostatnia wiadomość wysłana przez pawel dnia Marzec 31, 2025, 10:24:34 am  »

Paweł Kosiński SJ

Komentarz do Ewangelii (Poniedziałek, 31 marca 2025 r.)

Obraz: Po pobycie w Samarii, spotkaniu z Samarytanką przy studni i mieszkańcami miasteczka, Jezus wraca do Galilei. Zatrzymuje się w Kanie Galilejskiej, gdzie dokonał pierwszego cudu. Tam urzędnik królewski prosi Go o uzdrowienie syna. Przyjrzę się swoim odczuciom.

Myśl: Przesłaniem tego fragmentu jest wiara w Słowo. Urzędnik królewski, który daje wiarę słowu Pana, że syn żyje, wraca do Kafarnaum. Wiara sama z siebie nie domaga się znaków. Pogoń za cudownościami zagraża wszystkim. To pozory religijności. Zbyt natarczywe oczekiwanie znaków i cudów zdradza, że nasza wiara jest słaba, poddaje w wątpliwość miłość Boga. Jezus wypomina tę postawę urzędnikowi królewskiemu. Pomaga mu, wszakże odczytać znak, jakim jest Słowo – Chrystus. Świadkowie tego spotkania i uczniowie uczą się, że nawet ci, którzy nie widzieli Pana, spotykają Go przez wiarę w Słowo.

Emocja: Doznawanie czci wśród swoich. Ta prawda stała się przysłowiowa, że trudno być prorokiem we własnej ojczyźnie. Galilejczycy przyjmują Jezusa, bo przekonali się o wielu dobrych rzeczach, o których słyszeli od innych i o tym, co Jezus dokonał w Jerozolimie. Nie jest łatwo, ale można zweryfikować i zmienić swoje postawy względem Boga.

Wezwanie: Poproszę o łaskę wiary w Słowo Pana. Podziękuje Bogu za dar Pisma św., słowa życia dla mnie.

Jubileusz 2025: Czas Roku Świętego to czas powrotu do Słowa Pana. Jaką rolę w moim życiu ono odgrywa? Co mogę zrobić, aby miało większe znaczenie?

8

Droga / Odp: Droga

« Ostatnia wiadomość wysłana przez ryszard dnia Marzec 31, 2025, 09:33:23 am  »

Ewangelia (J 4, 43-54)
Uzdrowienie syna urzędnika królewskiego

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Jezus odszedł z Samarii i udał się do Galilei. Jezus wprawdzie sam stwierdził, że prorok nie doznaje czci we własnej ojczyźnie, kiedy jednak przyszedł do Galilei, Galilejczycy przyjęli Go, ponieważ widzieli wszystko, co uczynił w Jerozolimie w czasie świąt. I oni bowiem przybyli na święto.

Następnie przybył powtórnie do Kany Galilejskiej, gdzie przedtem przemienił wodę w wino. A był w Kafarnaum pewien urzędnik królewski, którego syn chorował. Usłyszawszy, że Jezus przybył z Judei do Galilei, udał się do Niego z prośbą, aby przyszedł i uzdrowił jego syna, był on już bowiem umierający.

Jezus rzekł do niego: «Jeżeli nie zobaczycie znaków i cudów, nie uwierzycie».

Powiedział do Niego urzędnik królewski: «Panie, przyjdź, zanim umrze moje dziecko».

Rzekł do niego Jezus: «Idź, syn twój żyje». Uwierzył człowiek słowu, które Jezus powiedział do niego, i poszedł.

A kiedy był jeszcze w drodze, słudzy wyszli mu naprzeciw, mówiąc, że syn jego żyje. Zapytał ich o godzinę, kiedy poczuł się lepiej. Rzekli mu: «Wczoraj około godziny siódmej opuściła go gorączka». Poznał więc ojciec, że było to o tej godzinie, kiedy Jezus rzekł do niego: «Syn twój żyje». I uwierzył on sam i cała jego rodzina.

Ten już drugi znak uczynił Jezus od chwili przybycia z Judei do Galilei.

9

Droga / Odp: Droga

« Ostatnia wiadomość wysłana przez ryszard dnia Marzec 30, 2025, 07:58:33 am  »

Ewangelia (Łk 15, 1-3.11-32)
Przypowieść o synu marnotrawnym

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

W owym czasie przybliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie, mówiąc: «Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi».

Opowiedział im wtedy następującą przypowieść:

«Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy z nich rzekł do ojca: „Ojcze, daj mi część własności, która na mnie przypada”. Podzielił więc majątek między nich. Niedługo potem młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swoją własność, żyjąc rozrzutnie.

A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w owej krainie, i on sam zaczął cierpieć niedostatek. Poszedł i przystał na służbę do jednego z obywateli owej krainy, a ten posłał go na swoje pola, żeby pasł świnie. Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, którymi żywiły się świnie, lecz nikt mu ich nie dawał.

Wtedy zastanowił się i rzekł: „Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu przymieram głodem. Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Niebu i względem ciebie; już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mnie choćby jednym z twoich najemników”. Zabrał się więc i poszedł do swojego ojca.

A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. A syn rzekł do niego: „Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Niebu i wobec ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem”.

Lecz ojciec powiedział do swoich sług: „Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi! Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i weselić się, ponieważ ten syn mój był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się”. I zaczęli się weselić.

Tymczasem starszy jego syn przebywał na polu. Gdy wracał i był blisko domu, usłyszał muzykę i tańce. Przywołał jednego ze sług i pytał go, co to ma znaczyć. Ten mu rzekł: „Twój brat powrócił, a ojciec twój kazał zabić utuczone cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego”.

Rozgniewał się na to i nie chciał wejść; wtedy ojciec jego wyszedł i tłumaczył mu. Lecz on odpowiedział ojcu: „Oto tyle lat ci służę i nie przekroczyłem nigdy twojego nakazu; ale mnie nigdy nie dałeś koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi. Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę”.

Lecz on mu odpowiedział: „Moje dziecko, ty zawsze jesteś ze mną i wszystko, co moje, do ciebie należy. A trzeba było weselić się i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się”».

10

Droga / Odp: Droga

« Ostatnia wiadomość wysłana przez ryszard dnia Marzec 29, 2025, 09:32:05 am  »

Ewangelia (Łk 18, 9-14)
Przypowieść o faryzeuszu i celniku

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Jezus opowiedział niektórym, co dufni byli w siebie, że są sprawiedliwi, a innymi gardzili, tę przypowieść:

«Dwóch ludzi przyszło do świątyni, żeby się modlić, jeden faryzeusz, a drugi celnik. Faryzeusz stanął i tak w duszy się modlił: „Boże, dziękuję Ci, że nie jestem jak inni ludzie: zdziercy, niesprawiedliwi, cudzołożnicy, albo jak i ten celnik. Zachowuję post dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę ze wszystkiego, co nabywam”.

A celnik stał z daleka i nie śmiał nawet oczu wznieść ku niebu, lecz bił się w piersi, mówiąc: „Boże, miej litość dla mnie, grzesznika!”

Powiadam wam: Ten odszedł do domu usprawiedliwiony, nie tamten. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony».