Paweł Kosiński SJ
Komentarz do Ewangelii (Łk 24,35–48)
Obraz: Uczniowie z Emaus wrócili do Jerozolimy i w Wieczerniku spotkali się z zebraną wspólnotą. Kiedy dzielili się swoim doświadczeniem, sam Jezus stanął pośród nich. Przyjrzę się tej sytuacji, posłucham opowieści i pouczenia Jezusa. Zwrócę uwagę na swoje odczucia.
Myśl: Słowo (opowiadanie o spotkaniu Pana) i Eucharystia (łamanie chleba) to znaki obecności Jezusa po zmartwychwstaniu. Historia przytaczana przez św. Łukasza to wskazówki dla wspólnot ‘trzeciego pokolenia’ i następnych, jak rozpoznać Pana w codzienności. Łukasz podkreśla ‘cielesność’ Zmartwychwstałego, polemizując z hellenistami, którzy koncentrowali się na ‘nieśmiertelności duszy’, a nie na ‘zmartwychwstaniu ciał’. Kluczem interpretacji i podsumowaniem Pisma jest Ukrzyżowany i Zmartwychwstały, Bóg miłości i miłosierdzia. „Jezus zakończył swoją misję. My ją kontynuujemy w czasie i przestrzeni”.
Emocja: Z radości nie wierzyli i byli pełni zdumienia. Uczniowie z Emaus byli rozczarowani. Zgromadzeni w Wieczerniku bali się złudzenia, nie dowierzając temu, czego doświadczali. Bóg dokonuje w nas rzeczy ‘niemożliwych’, które przekraczają oczekiwania i budzą zdumienie. To nie fatamorgana, ale rzeczywistość po zmartwychwstaniu.
Wezwanie: Poproszę o łaskę doświadczenia radości ze zmartwychwstania Pana. Podziękuję Mu za leczenie mnie ze zwątpienia i niedowiarstwa.
Jubileusz 2025: Zaplanuję sobie czas na uczestniczenie w Eucharystii, uprzywilejowanym miejscu spotkania ze Zmartwychwstałym.
