Ogólna > Droga
Droga
ryszard:
Ewangelia (Mt 26, 14-25)
Zdrada Judasza
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jeden z Dwunastu, imieniem Judasz Iskariota, udał się do arcykapłanów i rzekł: «Co chcecie mi dać, a ja wam Go wydam?» A oni wyznaczyli mu trzydzieści srebrników. Odtąd szukał sposobności, żeby Go wydać.
W pierwszy dzień Przaśników przystąpili do Jezusa uczniowie i zapytali Go: «Gdzie chcesz, żebyśmy Ci przygotowali spożywanie Paschy?»
On odrzekł: «Idźcie do miasta, do znanego nam człowieka i powiedzcie mu: „Nauczyciel mówi: Czas mój jest bliski; u ciebie urządzam Paschę z moimi uczniami”». Uczniowie uczynili tak, jak im polecił Jezus, i przygotowali Paschę.
Z nastaniem wieczoru zajął miejsce u stołu razem z dwunastu uczniami. A gdy jedli, rzekł: «Zaprawdę, powiadam wam: jeden z was Mnie wyda».
Bardzo tym zasmuceni, zaczęli pytać jeden przez drugiego: «Chyba nie ja, Panie?»
On zaś odpowiedział: «Ten, który ze Mną rękę zanurzył w misie, ten Mnie wyda. Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak o Nim jest napisane, lecz biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany. Byłoby lepiej dla tego człowieka, gdyby się nie narodził».
Wtedy Judasz, który miał Go wydać, rzekł: «Czyżbym ja, Rabbi?» Odpowiedział mu: «Tak, ty».
pawel:
Grzegorz Kramer
Jedni go posyłają do piekła, inni do nieba. Jedni widzą w nim ślepo wypełniającego „wolę Bożą” – Boga, który jest mściwy, czekającego na śmierć Swojego Syna, by w końcu odczuć satysfakcję, po rozczarowaniu ludźmi. Inni zaś, widzą w nim zagubionego i sfrustrowanego karierowicza, który zawiedziony swoim mistrzem, sprzedał Go za parę groszy.
Czym dłużej żyję, tym bardziej jestem skłonny nazwać Judasza – naszym przyjacielem. Judasz, jak każdy i każda z nas, nie jest człowiekiem czarnobiałym. Jest pełen sprzeczności, kocha i nienawidzi, jest uczciwy i złodziejem, wpatrzonym w Jezusa, a zarazem pełnym namiętności.
Dziś wiemy, że samobójcy to ludzie bardzo cierpiący psychicznie. Dziś wiemy, że decyzja o samobójstwie jest obarczona wieloma czynnikami, które sprawiają, że człowiek w swoim działaniu nie jest wolny.
Dziś wiemy, choćby z nauczania ostatnich papieży, że słowa Jezusa o tym, że lepiej, żeby Judasz się nie narodził, należałoby traktować jako hiperbolę, która pokazuje tragizm jego życia, a to powinno nas bardziej motywować do współczucia, a nie potępiania Judasza.
Zresztą zobaczcie, łatwo z Judasza zrobić „kozła ofiarnego” wszystkich naszych zdrad. Zrobić z niego symbol „złego żalu”, w przeciwieństwie do „żalu dobrego”, który miał wyrazić św. Piotr.
Raczej, według mnie, warto patrzeć na Judasza jak na postać, która przeżywa tragedię, niż na symbol potępienia. Takich tragedii, w zaciszach domów dzieje się każdego dnia wiele. Ludzie zdradzają swoje ideały, partnerów, małżonków, dzieci, ścieżki życiowe i w ciszy odchodzą.
Niech Judasz zostanie naszym przyjacielem, tej części w nas, która jest tragiczna, miotana różnymi motywacjami, która nie widzi rozwiązania. I niech będzie wyrazem nadziei, że zbawienie jest możliwe dla każdego, bo nie zależy od naszych ludzkich sympatii. Na szczęście.
ryszard:
Ewangelia (Łk 4, 16-21)
Chrystus namaszczony przez Ducha Świętego
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus przyszedł do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać.
Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, znalazł miejsce, gdzie było napisane: «Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski Pana».
Zwinąwszy księgę, oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Niego utkwione. Począł więc mówić do nich: «Dziś spełniły się te słowa Pisma, które słyszeliście».
pawel:
Obraz: Jezus spędza ostatnie godziny przed męką w gronie najbliższych. Oczyma wyobraźni zobaczę Wieczernik, Jezusa umywającego uczniom nogi. Posłucham wypowiadanych słów i rozmów, jakie prowadzą. Przyjrzę się reakcjom uczniów. Uświadomię sobie swoje odczucia.
Myśl: To opowiadanie o ‘umyciu nóg’ w czasie ostatniej wieczerzy Jan umieszcza tam, gdzie pozostali ewangeliści opisują ustanowienie Eucharystii. Gest Jezusa może być interpretowany jako ilustracja miłości i wzajemnej służby. Odwołuje się do wcielenia, Eucharystii, chrztu, albo do sakramentu pojednania. Każdy może odnieść się do tego, co zaspokaja jego duchowe smaki. Jan otwiera nas na bardzo szeroką interpretację, bo uczestnikami tego wydarzenia są Jezus i Piotr, ale także Judasz, ‘wy’ – uczniowie, obecni w Wieczerniku oraz ‘swoi na świecie’, których Pan do ‘końca umiłował’.
Emocja: „Czy rozumiecie, co wam uczyniłem?” Jezus zaprasza nas do zastanowienia się nad głębszym, duchowym znaczeniem wydarzeń, w których uczestniczę. Często patrzymy powierzchownie, po ludzku, reagując na pozory. W życiu duchowym musimy sięgać głębiej, starając się patrzeć na rzeczy ‘oczyma Jezusa’.
Wezwanie: Poproszę o łaskę zgody i przyjęcia ‘obmycia nóg’ – działania Pana wobec mnie. Podziękuję za dar Eucharystii.
Zaplanuję sobie czas na uczestnictwo w Liturgii Wielkiego Czwartku lub adorację Najświętszego Sakramentu.
ryszard:
Ewangelia (Mk 16, 1-7)
Ukrzyżowany Jezus z Nazaretu zmartwychwstał
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Gdy minął szabat, Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba, i Salome nakupiły wonności, żeby pójść namaścić Jezusa. Wczesnym rankiem w pierwszy dzień tygodnia przyszły do grobu, gdy słońce wzeszło. A mówiły między sobą: «Kto nam odsunie kamień z wejścia do grobu?» Gdy jednak spojrzały, zauważyły, że kamień został już odsunięty, a był bardzo duży. Weszły więc do grobu i ujrzały młodzieńca, siedzącego po prawej stronie, ubranego w białą szatę; i bardzo się przestraszyły. Lecz on rzekł do nich: «Nie bójcie się! Szukacie Jezusa z Nazaretu, ukrzyżowanego; powstał, nie ma Go tu. Oto miejsce, gdzie Go złożyli. A idźcie, powiedzcie Jego uczniom i Piotrowi: „Podąża przed wami do Galilei, tam Go ujrzycie, jak wam powiedział”».
Nawigacja
[#] Następna strona
Idź do wersji pełnej