Droga

[pawel]

Św. Teodor Studyta (759–826)
mnich z Konstantynopola
Katecheza (© Evangelizo.org)

„Smutek wasz przemieni się w radość” (J 16,20)
Dobrze sami wiecie, że z cierpień rodzi się odpoczynek, a niewątpliwie po utrapieniach przychodzą radości; westchnienia karmią duszę rozkoszami, a wąskie przesmyki prowadzą ku szerokim przestrzeniom. Głód i posty, ściśnięte gardła – one właśnie wydają wieczne chóry, pragnienie i paląca ślina sprawiają, jak mówi Pan, że wytryska woda dająca życie wieczne (J 4,14). I przytoczę wam również słowa świętego psalmisty Dawida: „Którzy we łzach sieją, żąć będą w radości” (Ps 126,5).
„Skoro więc to wiecie, jesteście błogosławieni”, jak napisano, „jeśli to wypełniacie” (por. Mt 7,24), lecz „człowiek nierozumny ich nie zna, a głupiec ich nie pojmuje” (Ps 92,7). […] Tak, jesteście roztropni i rozumni, mądrzy i inteligentni, zdolni do refleksji – i właśnie dlatego osiągnęliście niektóre z cnót, inne zdobywacie, a – dodam – nie skończyliście jeszcze ich zdobywać.
Pozostańmy zatem mocni w walce, bracia, i pogłębiajmy rowy wytrwałości. Ja wiem, będziemy nosić koronę, zamieszkamy w niebie i będziemy pełni radości w miejscu, skąd zniknął ból, smutek i wzdychanie (por. Iz 35,10; 51,11). Zaopatrzcie się w siłę, zaopatrzcie się w moc i niech jaśnieje lampa waszej żarliwości, podsycanej oliwą, którą jest moc duszy (por. Mt 25,8-12).

[ryszard]

Ewangelia (Łk 1, 39-56)
Skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie?

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w ziemi Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę.

Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona głośny okrzyk i powiedziała:

«Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto bowiem, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jest, która uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Jej od Pana».

Wtedy rzekła Maryja:

«Wielbi dusza moja Pana

i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.

Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy.

Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą

wszystkie pokolenia,

gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny,

a Jego imię jest święte.

Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie

nad tymi, którzy się Go boją.

Okazał moc swego ramienia,

rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.

Strącił władców z tronu,

a wywyższył pokornych.

Głodnych nasycił dobrami,

a bogatych z niczym odprawił.

Ujął się za swoim sługą, Izraelem,

pomny na swe miłosierdzie.

Jak obiecał naszym ojcom,

Abrahamowi i jego potomstwu na wieki».

Maryja pozostała u Elżbiety około trzech miesięcy; potem wróciła do domu.

[ryszard]

Ewangelia (Łk 24, 46-53)
Jezus został uniesiony do nieba

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jeruzalem. Wy jesteście świadkami tego.

Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie przyobleczeni w moc z wysoka».

Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce, błogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba.

Oni zaś oddali Mu pokłon i z wielką radością wrócili do Jeruzalem, gdzie stale przebywali w świątyni, wielbiąc i błogosławiąc Boga.

[ryszard]

Ewangelia (J 16, 29-33)
Odwagi, Ja zwyciężyłem świat

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Uczniowie rzekli do Jezusa: «Oto teraz mówisz otwarcie i nie opowiadasz żadnej przypowieści. Teraz wiemy, że wszystko wiesz i nie potrzeba, aby Cię kto pytał. Dlatego wierzymy, że od Boga wyszedłeś».

Odpowiedział im Jezus: «Teraz wierzycie? Oto nadchodzi godzina, a nawet już nadeszła, że się rozproszycie – każdy w swoją stronę, a Mnie zostawicie samego. Ale Ja nie jestem sam, bo Ojciec jest ze Mną.

To wam powiedziałem, abyście pokój we Mnie mieli. Na świecie doznacie ucisku, ale odwagi! Ja zwyciężyłem świat».

[pawel]

Paweł Kosiński SJ

Obraz: Jesteśmy wraz z Jezusem i uczniami w Wieczerniku, w czasie Ostatniej Wieczerzy. Pan poucza uczniów. Oni są zmieszani. Nie rozumieją słów Pana, żyją w lęku i poczuciu zagrożenia. Wczuję się w ich przeżycia. Zwrócę uwagę na swoje myśli i pragnienia.

Myśl: Uczniowie ‘wierzą’ – my patrząc na to z boku widzimy, jak bardzo uczniowie żyją strachem i złudzeniami. To jest przestroga także dla nas, którym się wydaje, że ‘widzimy’, ‘wiemy’ i ‘rozumiemy’. Tak, jak Jezus odpowiada apostołom trochę ironicznie – „teraz wierzycie?” – zdając sobie sprawę, że za chwilę ich ‘wiedzę i wiarę’ boleśnie zweryfikuje Jego męka i śmierć, ich ucieczka – „każdy w swoją stronę”, ich lęk przed uciskiem. Uczniowie na ‘własnej skórze’ doświadczają, jak wielka przepaść jest między wyobrażeniami o pobożności i bliskości z Panem a doświadczeniem próby i pokus. I do nas wtedy Jezus mówi: „miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat”.

Emocja: ‘Godzina Jezusa’. U św. Jana owa ‘godzina’ to doświadczenie ‘wywyższenia na krzyżu’. To jest ten centralny moment życia i chwały Pana, choć innym się wydaje, że to doświadczenie totalnej klęski. To jest wyzwanie także dla mnie.

Wezwanie: Poproszę o łaskę przeżywania trudności i porażek jako ‘bólów narodzin’ nowego człowieka we mnie. Podziękuję za łaskę trwania przy Panu, pomimo upadków i oporów.

Jubileusz 2025: Zaplanuję sobie nawiedzenie jakiegoś miejsca jubileuszowego, które mam najbliżej.

[ryszard]

Ewangelia (J 17, 1-11a)
Ojcze, otocz swego Syna chwałą

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

W czasie Ostatniej Wieczerzy Jezus, podniósłszy oczy ku niebu, rzekł:

«Ojcze, nadeszła godzina. Otocz swego Syna chwałą, aby Syn Ciebie nią otoczył i aby mocą władzy udzielonej Mu przez Ciebie nad każdym człowiekiem dał życie wieczne wszystkim tym, których Mu dałeś. A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa.

Ja Ciebie otoczyłem chwałą na ziemi przez to, że wypełniłem dzieło, które Mi dałeś do wykonania. A teraz Ty, Ojcze, otocz Mnie u siebie tą chwałą, którą miałem u Ciebie wpierw, zanim świat powstał.

Objawiłem imię Twoje ludziom, których Mi dałeś ze świata. Twoimi byli i Ty Mi ich dałeś, a oni zachowali słowo Twoje. Teraz poznali, że wszystko, cokolwiek Mi dałeś, pochodzi od Ciebie. Słowa bowiem, które Mi powierzyłeś, im przekazałem, a oni je przyjęli i prawdziwie poznali, że od Ciebie wyszedłem, oraz uwierzyli, że Ty Mnie posłałeś.

Ja za nimi proszę, nie proszę za światem, ale za tymi, których Mi dałeś, ponieważ są Twoimi. Wszystko bowiem moje jest Twoje, a Twoje jest moje, i w nich zostałem otoczony chwałą. Już nie jestem na świecie, ale oni są jeszcze na świecie, a Ja idę do Ciebie».

[pawel]

Paweł Kosiński SJ

Obraz: Jestem wraz z uczniami w Wieczerniku. Posłucham słów wypowiadanych przez Pana. Przyjrzę się wszystkim, którzy są ze mną w czasie tej Ostatniej Wieczerzy. Zwrócę uwagę na swoje myśli i odczucia. Ku czemu mnie prowadzą?

Myśl: Rozdział 17 Ewangelii św. Jana to tzw. Modlitwa Arcykapłańska. Jezus w uroczysty sposób podejmuje różne tematy, które wybrzmiewały wcześniej w Jego nauczaniu i znakach. Zamyka w ten sposób swoje nauczanie i zostawia uczniom rodzaj ‘testamentu’. Ta modlitwa może też być odczytywana jako „Janowa wersja modlitwy ‘Ojcze nasz’”. Jest to wielkie dziękczynienie Jezusa za dzieło, które Ojciec dał Mu do wykonania. Jest to też modlitwa wstawiennicza za tych, którzy mają kontynuować Jego dzieło, którym jest ‘znać jedynego, prawdziwego Boga i tego, którego On posłał, Jezusa Chrystusa’.

Emocja: Życie wieczne. To wyrażenie w Modlitwie Arcykapłańskiej używane jest jako synonim ‘królestwa Bożego’. To ‘znajomość Ojca’ i Jego relacji do Syna. Nie jest to wiedza, poznanie intelektualne, ale egzystencjalne doświadczenie.

Wezwanie: Poproszę o łaskę poznania Boga i pełniejszą komunię z braćmi. Podziękuję za dar wspólnoty w wierze z braćmi i siostrami.

Jubileusz 2025: Zaplanuję sobie czas na rachunek sumienia i na sakrament pojednania, jeśli go potrzebuję.

[ryszard]

Ewangelia (J 17, 11b-19)
Uświęć ich w prawdzie

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

W czasie Ostatniej Wieczerzy Jezus, podniósłszy oczy ku niebu, modlił się tymi słowami:

«Ojcze Święty, zachowaj ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, aby tak jak My stanowili jedno. Dopóki z nimi byłem, zachowywałem ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, i ustrzegłem ich, a nikt z nich nie zginął z wyjątkiem syna zatracenia, aby się wypełniło Pismo.

Ale teraz idę do Ciebie i tak mówię, będąc jeszcze na świecie, aby moją radość mieli w sobie w całej pełni. Ja im przekazałem Twoje słowo, a świat ich znienawidził za to, że nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, ale byś ich ustrzegł od złego. Oni nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata.

Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą. Jak Ty Mnie posłałeś na świat, tak i Ja ich na świat posłałem. A za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie».

[pawel]

Paweł Kosiński SJ

Obraz: Jesteśmy w Wieczerniku, gdzie Pan po obmyciu uczniom nóg i wyjściu Judasza wypowiada słowa ostatnich pouczeń. Oczyma wyobraźni zobaczę uczniów, którzy słuchają Jezusa. Posłucham słów tej Modlitwy Arcykapłańskiej. Zwrócę uwagę na swoje odczucia.

Myśl: Uczniowie słuchają słów Pana w żarliwej modlitwie o jedność obecnych i przyszłych Jego wyznawców. Modlitwa Arcykapłańska stylistycznie i treściowo odsyła nas do pierwszych słów Ewangelii św. Jana (Na początku było Słowo...). Sama staje się prologiem wywyższenia Jezusa na krzyżu. Słowo uprzedza i stwarza wszystko, co pojawia się we właściwym czasie. Dynamizm tego stwarzania podkreślony jest przez wiele czasowników, opisujących czynność tworzenia. Jedność uczniów nie jest jednak wynikiem starań człowieka. To dar Boga, który tworzy z nas wspólnotę braci i sióstr. Mamy ten dar przyjąć i zachować.

Emocja: Syn zatracenia. Zwykle to określenie odnosi się do Judasza, interpretowane jako jego potępienie i predestynację do niego. Niektórzy jednak odnoszą te słowa do szatana, bo on także jest stworzeniem upadłym – synem zagubionym. „Jako taki pozostaje nieskończenie miłowany”. Jak długo nienawiść zdolna jest przeciwstawiać się nieskończonej miłości?

Wezwanie: Proszę o pełniejsze poczucie więzi z braćmi, nawet słabymi i grzesznymi. Podziękuję za doświadczenie przebaczenia i przyjęcia, pomimo słabości i grzechu.

Jubileusz 2025: W ramach Roku Świętego pomyślę o jakimś uczynku miłosierdzia (pojednanie, wybaczenie, naprawienie krzywdy...) i zaplanuję, jak go dopełnić.