Droga

[pawel]

Św. Teodor Studyta (759–826)
mnich z Konstantynopola
Katecheza (© Evangelizo.org)

„Smutek wasz przemieni się w radość” (J 16,20)
Dobrze sami wiecie, że z cierpień rodzi się odpoczynek, a niewątpliwie po utrapieniach przychodzą radości; westchnienia karmią duszę rozkoszami, a wąskie przesmyki prowadzą ku szerokim przestrzeniom. Głód i posty, ściśnięte gardła – one właśnie wydają wieczne chóry, pragnienie i paląca ślina sprawiają, jak mówi Pan, że wytryska woda dająca życie wieczne (J 4,14). I przytoczę wam również słowa świętego psalmisty Dawida: „Którzy we łzach sieją, żąć będą w radości” (Ps 126,5).
„Skoro więc to wiecie, jesteście błogosławieni”, jak napisano, „jeśli to wypełniacie” (por. Mt 7,24), lecz „człowiek nierozumny ich nie zna, a głupiec ich nie pojmuje” (Ps 92,7). […] Tak, jesteście roztropni i rozumni, mądrzy i inteligentni, zdolni do refleksji – i właśnie dlatego osiągnęliście niektóre z cnót, inne zdobywacie, a – dodam – nie skończyliście jeszcze ich zdobywać.
Pozostańmy zatem mocni w walce, bracia, i pogłębiajmy rowy wytrwałości. Ja wiem, będziemy nosić koronę, zamieszkamy w niebie i będziemy pełni radości w miejscu, skąd zniknął ból, smutek i wzdychanie (por. Iz 35,10; 51,11). Zaopatrzcie się w siłę, zaopatrzcie się w moc i niech jaśnieje lampa waszej żarliwości, podsycanej oliwą, którą jest moc duszy (por. Mt 25,8-12).

[ryszard]

Ewangelia (Łk 1, 39-56)
Skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie?

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w ziemi Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę.

Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona głośny okrzyk i powiedziała:

«Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto bowiem, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jest, która uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Jej od Pana».

Wtedy rzekła Maryja:

«Wielbi dusza moja Pana

i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.

Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy.

Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą

wszystkie pokolenia,

gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny,

a Jego imię jest święte.

Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie

nad tymi, którzy się Go boją.

Okazał moc swego ramienia,

rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.

Strącił władców z tronu,

a wywyższył pokornych.

Głodnych nasycił dobrami,

a bogatych z niczym odprawił.

Ujął się za swoim sługą, Izraelem,

pomny na swe miłosierdzie.

Jak obiecał naszym ojcom,

Abrahamowi i jego potomstwu na wieki».

Maryja pozostała u Elżbiety około trzech miesięcy; potem wróciła do domu.

[ryszard]

Ewangelia (Łk 24, 46-53)
Jezus został uniesiony do nieba

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jeruzalem. Wy jesteście świadkami tego.

Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie przyobleczeni w moc z wysoka».

Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce, błogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba.

Oni zaś oddali Mu pokłon i z wielką radością wrócili do Jeruzalem, gdzie stale przebywali w świątyni, wielbiąc i błogosławiąc Boga.

[ryszard]

Ewangelia (J 16, 29-33)
Odwagi, Ja zwyciężyłem świat

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Uczniowie rzekli do Jezusa: «Oto teraz mówisz otwarcie i nie opowiadasz żadnej przypowieści. Teraz wiemy, że wszystko wiesz i nie potrzeba, aby Cię kto pytał. Dlatego wierzymy, że od Boga wyszedłeś».

Odpowiedział im Jezus: «Teraz wierzycie? Oto nadchodzi godzina, a nawet już nadeszła, że się rozproszycie – każdy w swoją stronę, a Mnie zostawicie samego. Ale Ja nie jestem sam, bo Ojciec jest ze Mną.

To wam powiedziałem, abyście pokój we Mnie mieli. Na świecie doznacie ucisku, ale odwagi! Ja zwyciężyłem świat».

[pawel]

Paweł Kosiński SJ

Obraz: Jesteśmy wraz z Jezusem i uczniami w Wieczerniku, w czasie Ostatniej Wieczerzy. Pan poucza uczniów. Oni są zmieszani. Nie rozumieją słów Pana, żyją w lęku i poczuciu zagrożenia. Wczuję się w ich przeżycia. Zwrócę uwagę na swoje myśli i pragnienia.

Myśl: Uczniowie ‘wierzą’ – my patrząc na to z boku widzimy, jak bardzo uczniowie żyją strachem i złudzeniami. To jest przestroga także dla nas, którym się wydaje, że ‘widzimy’, ‘wiemy’ i ‘rozumiemy’. Tak, jak Jezus odpowiada apostołom trochę ironicznie – „teraz wierzycie?” – zdając sobie sprawę, że za chwilę ich ‘wiedzę i wiarę’ boleśnie zweryfikuje Jego męka i śmierć, ich ucieczka – „każdy w swoją stronę”, ich lęk przed uciskiem. Uczniowie na ‘własnej skórze’ doświadczają, jak wielka przepaść jest między wyobrażeniami o pobożności i bliskości z Panem a doświadczeniem próby i pokus. I do nas wtedy Jezus mówi: „miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat”.

Emocja: ‘Godzina Jezusa’. U św. Jana owa ‘godzina’ to doświadczenie ‘wywyższenia na krzyżu’. To jest ten centralny moment życia i chwały Pana, choć innym się wydaje, że to doświadczenie totalnej klęski. To jest wyzwanie także dla mnie.

Wezwanie: Poproszę o łaskę przeżywania trudności i porażek jako ‘bólów narodzin’ nowego człowieka we mnie. Podziękuję za łaskę trwania przy Panu, pomimo upadków i oporów.

Jubileusz 2025: Zaplanuję sobie nawiedzenie jakiegoś miejsca jubileuszowego, które mam najbliżej.