Droga

[ryszard]

Ewangelia (Łk 11, 15-26)
Walka Chrystusa ze złym duchem

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Gdy Jezus wyrzucał złego ducha, niektórzy z tłumu rzekli: «Mocą Belzebuba, władcy złych duchów, wyrzuca złe duchy». Inni zaś, chcąc Go wystawić na próbę, domagali się od Niego znaku z nieba.

On jednak, znając ich myśli, rzekł do nich: «Każde królestwo wewnętrznie skłócone pustoszeje i dom na dom się wali. Jeśli więc i Szatan z sobą jest skłócony, jakże się ostoi jego królestwo? Mówicie bowiem, że Ja przez Belzebuba wyrzucam złe duchy. Lecz jeśli Ja mocą Belzebuba wyrzucam złe duchy, to czyją mocą wyrzucają je wasi synowie? Dlatego oni będą waszymi sędziami. A jeśli Ja palcem Bożym wyrzucam złe duchy, to istotnie przyszło już do was królestwo Boże.

Gdy mocarz uzbrojony strzeże swego dworu, bezpieczne jest jego mienie. Lecz gdy mocniejszy od niego nadejdzie i pokona go, to zabierze całą broń jego, na której polegał, i rozda jego łupy.

Kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie; a kto nie zbiera ze Mną, ten rozprasza.

Gdy duch nieczysty opuści człowieka, błąka się po miejscach bezwodnych, szukając spoczynku. A gdy go nie znajduje, mówi: „Wrócę do swego domu, skąd wyszedłem”. Przychodzi i zastaje go wymiecionym i przyozdobionym. Wtedy idzie i bierze siedmiu innych duchów, złośliwszych niż on sam; wchodzą i mieszkają tam. I stan późniejszy owego człowieka staje się gorszy niż poprzedni».

[pawel]

Paweł Kosiński SJ

Obraz: Ta szorstka rozmowa Jezusa z oskarżycielami rozgrywa się po dokonaniu cudu wyrzucenia złego ducha. Posłucham tego, co jest mówione przez krytyków i przez samego Jezusa. Zwrócę uwagę na swoje skojarzenia i odczucia.

Myśl: Insynuacja, że Jezus działa jako przedstawiciel Belzebuba (złego ducha) jest poważnym oskarżeniem. To jakby powiedzieć, że Pan jest na służbie u szatana. Jeśli w jego imię działa, tracimy wszelką możliwość rozpoznania, co jest dobrem a co złem. Domyślanie się czy insynuowanie złych intencji nie jest wcale rzadkie w relacjach między ludźmi. Bywa tak, kiedy opanowuje nas złośliwość, powierzchowne i pochopne oceny. Jeśli poddajemy wszystko w wątpliwość, metodycznie uznajemy, że ‘wszystko jest względne’, pogrążamy się w chaosie i tracimy zdolność do mądrego rozpoznania.

Emocja: Palcem Bożym. Ręka w Biblii to symbol siły. Palec to subtelność i piękno, troskliwość i precyzja w pracy rzemieślnika. Jezus palcem Bożym odbudowuje w nas człowiecze, synowskie oblicze. To przemienienie, dzieło Ducha Świętego, zwanego ‘palcem prawicy Ojca’.

Wezwanie: Poproszę o łaskę zachowania nas od słabości wobec pokus złego. Podziękuję za dar Ducha Świętego, który odbudowuje w nas więź z Bogiem.
Zaplanuję sobie czas na rachunek sumienia i na spowiedź, jeśli jej potrzebuję.

[ryszard]

Ewangelia (Łk 11, 27-28)
Błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Gdy Jezus mówił, jakaś kobieta z tłumu głośno zawołała do Niego: «Błogosławione łono, które Cię nosiło, i piersi, które ssałeś».

Lecz On rzekł: «Tak, błogosławieni są raczej ci, którzy słuchają słowa Bożego i go przestrzegają».

[ryszard]

Ewangelia (Mk 10, 17-30)
Rada dobrowolnego ubóstwa

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Gdy Jezus wybierał się w drogę, przybiegł pewien człowiek i upadłszy przed Nim na kolana, zaczął Go pytać: «Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?»

Jezus mu rzekł: «Czemu nazywasz Mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko sam Bóg. Znasz przykazania: Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, nie oszukuj, czcij swego ojca i matkę».

On Mu odpowiedział: «Nauczycielu, wszystkiego tego przestrzegałem od mojej młodości».

Wtedy Jezus spojrzał na niego z miłością i rzekł mu: «Jednego ci brakuje. Idź, sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną». Lecz on spochmurniał na te słowa i odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości.

Wówczas Jezus spojrzał dookoła i rzekł do swoich uczniów: «Jak trudno tym, którzy mają dostatki, wejść do królestwa Bożego». Uczniowie przerazili się Jego słowami, lecz Jezus powtórnie im rzekł: «Dzieci, jakże trudno wejść do królestwa Bożego tym, którzy w dostatkach pokładają ufność. Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa Bożego».

A oni tym bardziej się dziwili i mówili między sobą: «Któż więc może być zbawiony?»

Jezus popatrzył na nich i rzekł: «U ludzi to niemożliwe, ale nie u Boga; bo u Boga wszystko jest możliwe».

Wtedy Piotr zaczął mówić do Niego: «Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą».

Jezus odpowiedział: «Zaprawdę, powiadam wam: Nikt nie opuszcza domu, braci, sióstr, matki, ojca, dzieci lub pól z powodu Mnie i z powodu Ewangelii, żeby nie otrzymał stokroć więcej teraz, w tym czasie, domów, braci, sióstr, matek, dzieci i pól, wśród prześladowań, a życia wiecznego w czasie przyszłym».

[ryszard]

Ewangelia (Łk 11, 29-32)
Znak proroka Jonasza: śmierć i zmartwychwstanie

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Gdy tłumy się gromadziły, Jezus zaczął mówić: «To plemię jest plemieniem przewrotnym. Żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku Jonasza. Jak bowiem Jonasz stał się znakiem dla mieszkańców Niniwy, tak będzie Syn Człowieczy dla tego plemienia.

Królowa z południa powstanie na sądzie przeciw ludziom tego plemienia i potępi ich; ponieważ ona z krańców ziemi przybyła słuchać mądrości Salomona, a oto tu jest coś więcej niż Salomon.

Ludzie z Niniwy powstaną na sądzie przeciw temu plemieniu i potępią je; ponieważ oni dzięki nawoływaniu Jonasza się nawrócili, a oto tu jest coś więcej niż Jonasz».

[pawel]

Paweł Kosiński SJ

Komentarz do Ewangelii (poniedziałek, 14.10.2024)

Obraz: Oczyma wyobraźni zobaczę tłumy, które gromadzą się wokół Jezusa. Jezus nie wystawia im dobrej oceny. Nazywa ich ‘plemieniem przewrotnym’. Posłucham Jego słów. Przyjrzę się swoim skojarzeniom i odczuciom.

Myśl: Czasami myślimy, że ludzie żyjący w czasach Jezusa byli szczególnie uprzywilejowani. Mogli słuchać Jego słów, patrzeć na to, co robił, być świadkami cudów. Ale rzeczywistość jest inna. Jezus piętnuje ich niedowiarstwo, interesowność. Szukali sensacji, znaków. Ostatecznie, nie posłuchali Słowa. Chcieli, żeby to Jezus szedł za ich pomysłami. Prawdziwym znakiem wiary jest przyjęcie słowa Jezusa. Bóg nie narzuca się, szanuje wolność człowieka. Jedynym znakiem mądrości i mocy jest głoszenie ‘Chrystusa ukrzyżowanego’.

Emocja: Znak Syna Człowieczego. Bóg dzisiaj daje nam znaki, które mają doprowadzić nas do wiary, nie naruszając naszej wolności. Ich cechami są ubóstwo, uniżenie i pokora. Ostatecznym znakiem jest krzyż. Bóg nie posługuje się znakami bogactwa, władzy i wyniosłości. Odmawia też tego, czego się ‘żąda’, bo to oddala od logiki daru.

Wezwanie: Poproszę o łaskę wiary i powierzenia się miłości ukrzyżowanej. Podziękuję za przykład tych, którzy uczą mnie całkowitego powierzenia się Bogu. Przez dłuższą chwilę będę adorował krzyż Pański.

[ryszard]

Ewangelia (Łk 11, 37-41)
Czystość wewnętrzna

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Pewien faryzeusz zaprosił Jezusa do siebie na obiad. Poszedł więc i zajął miejsce za stołem. Lecz faryzeusz, widząc to, wyraził zdziwienie, że nie obmył wpierw rąk przed posiłkiem.

Na to Pan rzekł do niego: «Właśnie wy, faryzeusze, dbacie o czystość zewnętrznej strony kielicha i misy, a wasze wnętrze pełne jest zdzierstwa i niegodziwości.

Nierozumni! Czyż Stwórca zewnętrznej strony nie uczynił także wnętrza? Raczej dajcie to, co jest wewnątrz, na jałmużnę, a zaraz wszystko będzie dla was czyste».

[pawel]

Paweł Kosiński SJ

Komentarz do Ewangelii (Łk 11,37-41)

Obraz: Jezus został zaproszony przez pewnego faryzeusza na posiłek. Zobaczę dom, do którego przyszedł Pan, zdziwienie gospodarza z powodu niezachowania zwyczajowych postaw rytualnych. Posłucham tego, co mówi Jezus. Zwrócę uwagę na swoje odczucia.

Myśl: Każdy czas ma swoich znawców prawa i faryzeuszy. Oni – zarówno wierzący, jak i ateiści – utożsamiają zbawienie ze stosowaniem własnych reguł prawa i swojej wizji sprawiedliwości. Pytanie o relację sprawiedliwości na bazie przestrzegania prawa a Ewangelią o zbawieniu i miłosierdziu jest obecne od samego początku. W sposób szczególny dotyka to misji Kościoła wobec świata. Chrześcijaństwo jest znakiem, że sprawiedliwości nie osiąga się przez prawo, ale przez przyjęcie miłosierdzia. Rozumieją to celnicy i grzesznicy, bo oni są otwarci na przyjęcie przebaczenia.

Emocja: Czystość zewnętrzna i wnętrze. Wszystko jest dobre, bo jest dziełem Boga. Tylko w sercu człowieka dokonuje się odróżnienie dobra i zła. Serce zachłanne i przewrotne zanieczyszcza wszystko. Napełnione miłosierdziem i hojnością, ożywia i oczyszcza.

Wezwanie: Poproszę o łaskę uznania swojej grzeszności i łaskę oczyszczenia. Podziękuję za tych, którzy uczyli mnie wielkoduszności i pokory. Zaplanuję sobie czas na rachunek sumienia.

[ryszard]

Ewangelia (Łk 11, 42-46)
Jezus piętnuje obłudę faryzeuszów

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Jezus powiedział:

«Biada wam, faryzeuszom, bo dajecie dziesięcinę z mięty i ruty, i z wszelkiej jarzyny, a pomijacie sprawiedliwość i miłość Bożą. Tymczasem to należało czynić, i tamtego nie pomijać. Biada wam, faryzeuszom, bo lubicie pierwsze miejsce w synagogach i pozdrowienia na rynku. Biada wam, bo jesteście jak groby niewidoczne, po których ludzie bezwiednie przechodzą».

Wtedy odezwał się do Niego jeden z uczonych w Prawie: «Nauczycielu, słowami tymi także nam ubliżasz». On odparł: «I wam, uczonym w Prawie, biada! Bo nakładacie na ludzi ciężary nie do uniesienia, a sami nawet jednym palcem ciężarów tych nie dotykacie».

[pawel]

Grzegorz Kramer SJ

Jeśli zastanawiacie się (a warto i trzeba to robić), jak „ocenić”, czy wiara, którą wyznajemy jest dobra, czy przynosi owoce, to weźcie oba dzisiejsze teksty. Część pobożnych i wierzących osób myśli, że dobry owoc wiary to praktyki religijne, to swoisty język wewnątrz kościelny. To „pokazywanie” innym, jak należy się modlić i „poruszać po religijnym świecie”. Tymczasem Jezus to mocno dziś krytykuje u faryzeuszy, a Paweł daje nam całkowicie inne kryteria zdrowej duchowości. Są nimi: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie.

[ryszard]

Ewangelia (Łk 11, 47-54)
Jezus gromi faryzeuszów i uczonych w Prawie

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Jezus powiedział do faryzeuszów i do uczonych w Prawie:

«Biada wam, ponieważ budujecie grobowce prorokom, a wasi ojcowie ich zamordowali. Zatem dajecie świadectwo i przytakujecie uczynkom waszych ojców, gdyż oni ich pomordowali, a wy im wznosicie grobowce.

Dlatego też powiedziała Mądrość Boża: Poślę do nich proroków i apostołów, a niektórych z nich zabiją i prześladować będą. Tak na to plemię spadnie kara za krew wszystkich proroków, która została przelana od stworzenia świata, od krwi Abla aż do krwi Zachariasza, który zginął między ołtarzem a przybytkiem. Tak, mówię wam, zażąda się zdania z niej sprawy od tego plemienia.

Biada wam, uczonym w Prawie, bo wzięliście klucze poznania; sami nie weszliście, a przeszkodziliście tym, którzy wejść chcieli».

Gdy wyszedł stamtąd, uczeni w Piśmie i faryzeusze poczęli gwałtownie nastawać na Niego i wypytywać Go o wiele rzeczy. Czyhali przy tym, żeby Go pochwycić na jakimś słowie.

[pawel]

Ewangelia św. Łukasza
Ad maiorem Dei gloriam (Na większą chwałę Bożą)
Kazanie do Łk 11,47-54
Biada wam
Jezus powiada dziś: „Biada wam, bo wzięliście klucze poznania: sami nie weszliście, a przeszkodziliście tym, którzy wejść chcieli”. Pan Bóg powołuje każdego z nas do wypełnienia pewnego zadania w naszym życiu, do wypełnienia pewnego zadania również w Kościele. W związku z tym obdarza łaską wybraństwa. To wybraństwo zobowiązuje! Nie jest dane ot tak sobie, Bóg powołuje nas do zjednoczenia z Nim, by przez nas rozlewać swoją miłość miłosierną na innych, dla-tego można nas przyrównać do tych uczonych z dzisiejszej Ewangelii, którzy wzięli klucze poznania! Wziąć klucze to znaczy mieć w posiadaniu zawartość, która znajduje się za drzwiami zamkniętymi na tenże klucz. Od nas niejako zależy, kiedy i komu te drzwi otworzymy! Tymi kluczami są nasze serca otwarte na miłość Boga. Tymi kluczami jest nasza dobra wola, by służyć Bogu jak najlepiej. Tymi kluczami są nasze wysiłki, by trwać przy Bogu, by być Mu posłusznym, by iść za Jego wskazaniami. I to jest najważniejsze, aby umieć i chcieć otwierać przed innymi to bogactwo ukryte za drzwiami. Nie chowajmy klucza, który nie jest naszą własnością, a darem Boga. Bądźmy duszami otwartymi, miłującymi, oddanymi duszami, które stają się narzędziami w ręku Boga, a którymi Bóg w swej wszechmocy posłuży się doskonale. Amen. AMDG.