Wiadomości

16

Droga / Odp: Droga

« dnia: Styczeń 20, 2025, 09:14:05 am  »

Paweł Kosiński SJ

Komentarz do Ewangelii (poniedziałek, 20.01.2025)

Obraz: Ewangelia Jezusa to ‘nowość’ wobec obrazów i praktyk przeszłości, faryzeuszów czy nawet uczniów Jana. Przyjrzę się tym obrazom: postu, gości weselnych, łaty do starego ubrania czy młodego wina i starych bukłaków. Zwrócę uwagę na swoje skojarzenia i odczucia.

Myśl: Pierwsza wspólnota uczniów Chrystusa wypracowuje swój sposób życia, szukając odpowiedzi na bardzo praktyczne wyzwania codzienności. Jak odnajdywać sens pobożności i praktyk religijnych? Jezus proponuje ‘nowość’ ewangelii. Pierwsze wspólnoty chrześcijańskie szukają własnej drogi, aby żyć tą ‘nowością’. Chcą ją wprowadzać w życie. Uczniowie Jana i faryzeuszów są smutni i poszczą, bo nie spotkali jeszcze Tego, którego oczekiwali. To kryterium rozeznania. Uczynki i praktyki religijne, które prowadzą do smutku to fałszywa religia. To efekt pragnień i dążeń człowieka. Myli się Boga z własną sytuacją afektywną i z własnym uczuciem. Prawdziwa religia to rozpoznanie daru Boga – Jezusa, który stał się prawdziwym człowiekiem.

Emocja: Jezus powołuje ‘szukających’. W zdaniu poprzedzającym dzisiejszy fragment Jezus stwierdza, że lekarza potrzebują chorzy a On przyszedł powołać grzeszników. ‘Sprawiedliwi’ są zamknięci w swoich skorupach i nie przyjmują dobrej nowiny o przebaczeniu. Otwarcie na Boga lekarza jest możliwe tylko wtedy, gdy uznamy swoją chorobę.

Wezwanie: Poproszę o łaskę rozeznania przestrzeni swoich oporów wobec miłosierdzia Bożego. Podziękuję za cierpliwość Boga wobec moich niewierności.

Jubileusz 2025: Zaplanuję sobie czas na rachunek sumienia i spowiedź, jeśli jej potrzebuję.

17

Droga / Odp: Droga

« dnia: Styczeń 17, 2025, 09:13:14 am  »

Paweł Kosiński SJ

Komentarz do Ewangelii (Piątek, 17 stycznia 2025 r.)

Obraz: Jezus wraca wraz ze swymi uczniami do Kafarnaum nad Jeziorem Galilejskim. W domu Pana i wokół Niego jest wielki tłum ludzi. Oczyma wyobraźni zobaczę tę scenę oraz cud uzdrowienia paralityka, którego przyniosło czterech. Przyjrzę się swoim myślom i odczuciom.

Myśl: Jezus uzdrawia paralityka, ale najpierw stwierdza, że jego grzechy są odpuszczone. To pierwszy cud w ewangelii św. Marka, dokonany publicznie. Jezus dokonuje cudu, by pokazać, że ma „władzę stawiania na nogi nie tylko zewnętrznie, ale również wewnętrznie”. On nie jest zwyczajnym uzdrowicielem, „nie proponuje drobnych zewnętrznych poprawek”. On otwiera przed człowiekiem nowy horyzont obietnicy Bożej, która się spełnia. Cuda dla Jezusa są znakami, wyrażają jakąś ideę i mają znaczenie. Uzdrowienie paralityka pokazuje, że Jezus podjął walkę ze złem, które uciska człowieka i zwyciężył je. „Wstań... i chodź” to zapowiedź zmartwychwstania i życia.

Emocja: „Czemu On tak mówi?” Faryzeusze, którzy uważają się za wierzących i rozumiejących potrzebują racjonalizować i niejako posiąść prawdę wiary. Paralityk i ci, którzy go przynieśli wierzą Bożym impulsem. Nie interesują ich meandry prawa i teologii. Odwołują się tylko do ‘intuicyjnej wiary’.

Wezwanie: Poproszę o łaskę ufności w Boże działanie i prowadzenie. Podziękuję za łaskę uwalniania od różnych form duchowego paraliżu.
Jubileusz 2025: Zaplanuję sobie czas na rachunek sumienia.

18

Droga / Odp: Droga

« dnia: Styczeń 16, 2025, 09:09:07 am  »

Paweł Kosiński SJ

Obraz: Oczyma wyobraźni zobaczę człowieka trędowatego, który przychodzi do Jezusa i prosi o uzdrowienie. Czyni coś, czego nie powinien według reguł społecznych. Przyjrzę się osobom. Posłucham ich rozmowy. Przyjrzę się swoim skojarzeniom i odczuciom.

Myśl: Spotkanie Jezusa z trędowatym i uzdrowienie go niesie ze sobą wiele różnych kwestii: społecznych, religijnych czy prawnych. Trąd był wtedy nieuleczalny i zmuszał do bycia wykluczonym, poza społecznością. Jezus nie zważa na to, choć odsyła potem uleczonego trędowatego do kapłanów, aby wypełnić przepis prawa. Jezus ‘walczy ze złem’, „ze wszystkim, co jest przeciwne Bogu i Jego planowi”. Walczy z systemami wykluczenia, bo one promują ważnych i wielkich a odsuwają na margines tych, którzy myślą inaczej. „Ewangelia jest przeznaczona dla zepchniętych na margines”, jak Jezus, Zbawiciel, odrzucony przez ludzki system.

Emocja: Surowo mu przykazał. Jezus nie tyle surowo czy stanowczo przykazał trędowatemu, co „parsknął w jego stronę”. To samo słowo jest użyte w Starym Testamencie, kiedy Jahwe parskał wobec upartości i ślepoty Żydów”. Jezus odrzuca skłonność ludzi do traktowania Go jako wielkiego i chwalebnego cudotwórcę a nie cierpiącego Sługi na krzyżu.

Wezwanie: Poproszę o łaskę przyjęcia i znoszenia z pokorą doświadczeń życia. Podziękuję za żywą wiarę, którą widzę w słabych, chorych, odsuniętych na bok, obciążonych krzyżem.
Zaplanuję sobie czas na adorację Najświętszego Sakramentu, nawet jeśli tylko online.

19

Droga / Odp: Droga

« dnia: Styczeń 15, 2025, 12:53:29 pm  »

Paweł Kosiński SJ

Komentarz do Ewangelii (Środa, 15 stycznia 2025 r.)

Obraz: Po opuszczeniu synagogi Jezus idzie do domu Szymona i Andrzeja, uzdrawia teściową Piotra, a po zachodzie słońca, skończonym szabacie, uzdrawia wielu, modli się nad ranem i idzie "gdzie indziej", aby nauczać. Przyjrzę się tej aktywności Pana i swoim odczuciom.

Myśl: Uzdrowienie teściowej Piotra zdaje się być mało znaczącym cudem. Ewangelista ukazuje go jednak jako pierwszy i ma on służyć za "klucz interpretacyjny" do wszystkich dalszych znaków i cudów. To, co "małe i niewiele znaczące", "ucieleśnia i poświadcza ducha Pana". Na początku Ewangelii teściowa Piotra, na końcu uboga wdowa, która "odda wszystko", pokazują, że "właśnie takie drobne i nieznane elementy rzeczywistości naszego życia" mają fundamentalne znaczenie dla Ewangelii. Jezus nie "osiada na laurach", nie rozkoszuje się sukcesem. Idzie "gdzie indziej", by świadczyć, bo to jest Jego powołaniem.

Emocja: "Wszyscy Cię szukają". Chorzy, opętani, "całe miasto" u drzwi, cały świat potrzebuje ratunku. Przeczuwamy tu to, co teologia nazwie "powszechną wolą zbawczą" Boga, a jednocześnie widzimy, jak chcielibyśmy "zmanipulować" Pana do realizowania naszych planów i pomysłów. Dlatego Jezus "idzie na miejsce pustynne", pokazując, jak uniknąć pokusy aktywizmu i ludzkiej chwały.

Wezwanie: Poproszę o łaskę zdrowego balansu między aktywnością apostolską i osobistym kontaktem z Bogiem. Podziękuję za przykład wolności duchowej.
Jubileusz 2025: Uczynię jakiś gest uszanowania i uwielbienia.

20

Droga / Odp: Droga

« dnia: Styczeń 14, 2025, 09:38:13 am  »

Paweł Kosiński SJ

Komentarz do Ewangelii (Mk 1,21-28)

Obraz: Jesteśmy wraz z Jezusem i Jego pierwszymi uczniami w synagodze w Kafarnaum, nad brzegiem Jeziora Galilejskiego. Przyjrzę się człowiekowi mającemu ducha nieczystego. To krępująca sytuacja dla wszystkich. Przyjrzę się swoim skojarzeniom i odczuciom. 

Myśl: Synagoga to miejsce modlitwy, czytania i komentowania Pisma Świętego w szabat. Każdy mógł wstać, odczytać i skomentować święty tekst. Jezus budził zdumienie swoją nauką, bo przemawiał z mocą i autorytetem, inaczej niż ówcześni uczeni w Piśmie. Człowiek opętany przez ducha to nie osąd moralny. W tamtym czasie wszystkie choroby, zwłaszcza psychiczne, przypisywano duchom nieczystym, bo choroba była postrzegana jako coś niechcianego przez Boga. Chodzi zatem o sprzeciw wobec Boga, a nie nieczystość w sensie moralnym. Jezus dokonuje "egzorcyzmu", wyrzucając ducha sprzeciwu Bogu i nawracając ku Niemu pogubionych.

Emocja: Zdumienie wielu. Jezus prowadzi walkę ze złem w człowieku. Tym złem są różnego rodzaju alienacje i zależności (ucisk, obsesje, złudzenia, wyzysk lub przywileje, autoafirmacja i egoizm), które sprawiają, że nie jest on tym, kim powinien być. Jezus nas wyzwala, bo pokonuje zło człowieka słowem i czynem.

Wezwanie: Poproszę o łaskę wsłuchania się w Słowo Pana, które wyzwala. Podziękuję za Jego działanie w moim wnętrzu.
Jubileusz 2025: Zaplanuję sobie czas na rachunek sumienia.

21

Droga / Odp: Droga

« dnia: Styczeń 13, 2025, 09:47:22 am  »

Paweł Kosiński SJ

Komentarz do Ewangelii (poniedziałek, 13.01.2025)

Obraz: Jezus rozpoczyna swoją publiczną działalność w Galilei. Posłucham Jego przesłania. Przyjrzę się powołaniu pierwszych uczniów nad brzegami Jeziora Tyberiadzkiego. Posłucham wezwania Pana i odpowiedzi apostołów. Przyjrzę się swoim skojarzeniom i odczuciom.

Myśl: Okoliczności rozpoczęcia działalności Jezusa nie są łatwe. Galilea to peryferyjne miejsce, dalekie od centrum religijnego i politycznego, jakim była Jerozolima. Jan Chrzciciel, poprzednik Jezusa został osadzony w więzieniu. A mimo to, Chrystus mówi o ‘wypełnieniu się czasu’, ‘bliskości królestwa Bożego’, wzywa do ‘nawrócenia’ i ‘wiary w Ewangelię’. To są cztery elementy Ewangelii Bożej, czyli radosnej nowiny, którą jest On sam. Nie głosi doktryny, nie chodzi o drobiazgowe wypełnianie norm i przepisów. Najważniejszy jest sam Jezus, pójście za Nim, naśladowanie Go. To jest prawdziwe chrześcijaństwo.

Emocja: „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!” Nie chodzi o uczucia, nawet te ‘pobożne’. Nawracanie się to skierowanie się ku światłu. Wiara w Ewangelię to nie akt intelektualny ani postępowanie moralne. To pójście za Jezusem, osobą, nawrócenie i przylgnięcie do Jego królestwa.

Wezwanie: Poproszę o łaskę odwagi do pójścia za Panem. Podziękuję za zaproszenie do bycia z Nim na mojej drodze powołania, jakakolwiek by ona nie była.

Jubileusz 2025: Przypomnę sobie chwilę, przeżycia i myśli, kiedy doświadczyłem ‘wołania Pana’ do pójścia za Nim.

22

Droga / Odp: Droga

« dnia: Styczeń 10, 2025, 09:37:04 am  »

Paweł Kosiński SJ

Obraz: Po wielu latach dorastania w łasce u Boga i u ludzi Jezus rozpoczyna swoją publiczną działalność. Jesteśmy w Nazarecie, gdzie Pan się wychował. W szabat idziemy wraz z innymi do synagogi. Pismo św. od samego początku stanowi ważny element życia Jezusa.

Myśl: Jezus nauczał w synagogach. To miejsca, gdzie Żydzi uroczyście obchodzili szabat, swój dzień święty. Czytali Prawo i Proroków czyli Pismo św. Tam komentowano i tłumaczono znaczenie poszczególnych fragmentów Pisma. Każdy Żyd, bo obowiązek dotyczył mężczyzn, mógł zabrać głos, choć zwykle zadanie to było powierzone komuś obeznanemu w Piśmie. Jezus regularnie uczęszczał do synagogi. W ten pierwszy z siedmiu łukaszowych szabatów natrafia na zapowiedź Roku Jubileuszowego. Nie wybiera tego fragmentu Pisma, ale natrafia nań i ogłasza swoje przyjście, jako wypełnienie słów Pisma.

Emocja: „Dziś spełniły się te słowa Pisma”. Ewangelista Łukasz często podkreśla to dziś zbawienia. My często myślimy o zbawieniu kiedyś, na końcu czasów, po sądzie ostatecznym. Bóg wchodzi w życie człowieka dziś. Wobec każdego wypełniają się słowa Pisma – teraz.

Wezwanie: Poproszę o umiejętność pokornego i uważnego słuchania Słowa, które każdego dnia jest do mnie kierowane. Dziękuję Jezusowi za to, że objawia mi swoją miłość.
Zaplanuję sobie czas na lekturę Pisma św.

23

Droga / Odp: Droga

« dnia: Styczeń 10, 2025, 08:05:01 am  »

Św. Hilary (ok. 315–367)
biskup Poitiers, doktor Kościoła
Komentarz do Ewangelii św. Mateusza, 14, 13-14 (© Evangelizo.org)

„Przyszedł do nich nad ranem”
„Zaraz też przynaglił uczniów, żeby wsiedli do łodzi i wyprzedzili Go na drugi brzeg, zanim odprawi tłumy. Gdy to uczynił, wyszedł sam jeden na górę, aby się modlić. Wieczór zapadł, a On sam tam przebywał” (Mt 14,22-23). Żeby dobrze zrozumieć to zdarzenie, to trzeba poszukać analogii. Jeśli jest sam wieczorem, to pokazuje nam to Jego samotność w chwili Męki, kiedy strach rozproszył wszystkich. Jeśli rozkazuje uczniom odpłynąć, podczas gdy On odprawia tłumy, a następnie, jeśli wstąpił na górę, to znaczy, że kazał im być w Kościele i płynąć przez morza, to znaczy ten świat, aż do chwili, kiedy, powracając w chwale, da zbawienie Reszcie Izraela (por. Rz 11,5), aby ten lud oddał chwałę Bogu Ojcu i utwierdził się w Jego chwale i Majestacie.
„Lecz o czwartej straży nocnej przyszedł do nich”. W wyrażeniu „o czwartej straży nocnej” odnajdujemy liczbę odpowiadającą oznakom Jego troski. Pierwsza straż to było Prawo, druga – prorocy, trzecia – Jego cielesne przyjście, a czwarta to Jego chwalebny powrót. Ale zastanie On upadający Kościół, przeniknięty duchem Antychrysta i niepokojami tego świata; przyjdzie On w chwili największego niepokoju i zamieszek… Uczniowie będą przerażeni nawet w chwili przyjścia Pana, obawiając się obrazów rzeczywistości zdeformowanej przez Antychrysta i sugerowanego fałszu w spojrzeniu. Ale dobry Pan przemówi do nich, przegoni ich strach i powie im: „To ja jestem”, rozpraszając, przez wiarę w Jego przyjście, obawę grożącego zatonięcia.

24

Droga / Odp: Droga

« dnia: Styczeń 08, 2025, 01:47:58 pm  »

Paweł Kosiński SJ

Komentarz do Ewangelii (Środa, 7 stycznia 2025 r.)

Obraz: Jesteśmy wraz z Jezusem i uczniami nad Jeziorem Genezaret, na miejscu pustynnym, pośród tłumu ludzi, którzy podążają za Panem. Przyjrzę się tej sytuacji. Posłucham rozmów uczniów z Jezusem. Zwrócę uwagę na swoje skojarzenia i odczucia.

Myśl: Jezus i apostołowie przemieszczają się łodzią na przeciwległy brzeg jeziora. Podąża za nimi spory tłum. Uczniowie czują się bezradni wobec tej sytuacji, bo wydaje im się, że nie będą w stanie zaspokoić potrzeb tak wielkiej grupy ludzi. To jest jak proroctwo na wszystkie czasy. Ludzkość nie jest zjednoczona, nękana podziałami, konfrontowana konfliktami na poziomie indywidualnym, społecznym i międzynarodowym. Do takiej wspólnoty Kościoła Jezus mówi: "wy dajcie im jeść!", co może wprowadzić w zakłopotanie. To próba wiary dla wierzących, by patrzeć na sytuację ludzi oczyma Chrystusa.

Emocja: Widzieć i litować się. Głód nauczania prowokuje Jezusa, by uczynił cud zaspokojenia głodu fizycznego. W pierwotnym Kościele najpierw było słowo prowadzące do nawrócenia i wspólnota dóbr, jako jego owoc. Dopiero potem była Eucharystia i uwielbienie Boga. To było "widzieć i litować się" w praktyce pierwszych wspólnot.

Wezwanie: Poproszę o otwartość oczu i serca na potrzeby braci i sióstr. Podziękuję Panu za uzdolnienie mnie do służenia innym. Zaplanuję sobie czas na rachunek sumienia z uważności i dobroczynności.

25

Droga / Odp: Droga

« dnia: Styczeń 07, 2025, 09:17:57 am  »

Za Enter the Bible
"TEKST BIBLIJNY
Ewangelia Mateusza 4:12-25
STRESZCZENIE

Jezus rozpoczyna swoją posługę nauczania, głoszenia dobrej nowiny i uzdrawiania w całej Galilei, spełniając proroctwo . Wzywa do pokuty przy nadejściu królestwa i powołuje rybaków, którzy natychmiast porzucają wszystko i idą za Nim, jako swoich pierwszych uczniów.
ANALIZA

Ten fragment jest ważny tematycznie i strukturalnie w Ewangelii Mateusza jako początek opowieści o posłudze Jezusa w Galilei. Aresztowanie Jana powoduje to, co Mateusz opisuje jako „wycofanie się”Jezusdo Galilei. Słowo to sugeruje intencję i jest celowo wybrane (10 z 14 wystąpień tego słowa w Nowym Testamencie występuje w Ewangelii Mateusza). Spełnienie pism oznacza zarówno miejsce, jak i skutek jego posługi, która sprawi, że nowe światło zaświta dla tych, którzy teraz mieszkają w ciemności. Słowo przetłumaczone jako „świt” jest tym samym, które opisało pojawienie się gwiazdy mędrcom (2:1). Znaczące jest, że posługa Jezusa rozpoczyna się nie w Judei, ale w Galilei i że jego przesłanie jest zatem dla wszystkich ludzi (zobacz Wielkie Polecenie, 28:18-20). Jego treść odzwierciedla dosłownie kazanie Jana Chrzciciela – „ Nawracajcie się , albowiem przybliżyło się królestwo niebieskie” – łącząc tematy sprawiedliwego posłuszeństwa w obliczu nadejścia królestwa (3:2; 4:17).

Podobnie jak w Ewangelii Marka, powołanie pierwszych uczniów Jezusa, które następuje bezpośrednio po tym, jak Jezus je powołał, jest znaczące, ponieważ wskazuje na autorytet Jezusa, który może wywołać taką odpowiedź.Mateusz, jednak wzmocnił oddziaływanie powołania Jezusa, sprawiając, że odpowiedź tych nowych uczniów była werbalna i symetryczna – poszli oni natychmiast (4:20, 22).

Opis skrócony posługi Jezusa wśród tłumów jako nauczania, głoszenia dobrej nowiny i uzdrawiania chorób jest celowo tematyczny i programowy, ponieważ Mateusz tutaj przearanżowuje narrację swojego wzorcowego Marka. Słowa te są używane tutaj i ponownie w 9:35, aby ująć w ramy posługę Jezusa, opisaną w rozdziałach od 5 do 9 i starannie ustrukturyzowaną, aby pasowała do kolejności materiałów dydaktycznych (Kazanie na Górze, rozdziały 5-7) i opowieści o uzdrowieniach (rozdziały 8-9). Niektórzy czytelnicy dostrzegli w frazie przejściowej „Od tego czasu…” (4:17; powtórzonej w 16:21) wskazówkę dotyczącą struktury i ruchu Mateusza, dzielącego Ewangelię na trzy główne sekcje: przedstawienie Jezusa Mesjasza (1:1-4:16); publiczna posługa JezusaMesjasz(4:17-16:20) oraz cierpienie, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Mesjasza (16:21-28:20).

Ten początek posługi Jezusa jest pomyślnie udany nawet poza Galileą. Jego sława rozprzestrzenia się po „wszystkich” regionach, a ludzie przyprowadzają do niego „wszystkich” chorych, tak że „wielkie tłumy podążają” za nim z Galilei, Dekapolu, Jerozolimy, Judei i regionów za Jordanem."

26

Droga / Odp: Droga

« dnia: Styczeń 03, 2025, 10:37:30 am  »

Paweł Kosiński SJ

Komentarz do Ewangelii (Piątek, 3 stycznia 2025 r.)

Obraz: Jesteśmy w dalszym ciągu w Betanii, domu źródeł, gdzie było wiele wody, po drugiej stronie Jordanu naprzeciwko Jerycha. Jan Chrzciciel daje świadectwo o Jezusie. Posłucham jego słów. Zwrócę uwagę na swoje skojarzenia i odczucia.

Myśl: Choć to świadectwo Jana Chrzciciela nie mówi o chrzcie samego Jezusa, to go zakłada. Jan rozpoznał w Jezusie Tego, który był zapowiadany po tym, kiedy zrozumiał kim jest on sam: nie Eliasz, nie Mesjasz ani prorok, ale głos przepowiadający Baranka Bożego. Rozpoznał, że w Jezusie przyszedł Ten, który był oczekiwany od wieków. Możemy poznać kogoś tylko wtedy, kiedy znamy samych siebie, prawdę o sobie. Jak Jan nie jesteśmy światłością, lecz jej świadkami, nie jesteśmy Słowem, ale Jego głosem, jak Chrzciciel.

Emocja: Ujrzeć i dawać świadectwo. Podczas, gdy prorocy przewidywali i zapowiadali, Jan widzi i oznajmia. Jan jest jak Izrael obietnicy, który widzi spełnienie zapowiedzi, jest pierwszym z serii tych, którzy uwierzyli, rozpoznali i przyjęli, że „Jezus jest Chrystusem, Synem Bożym” dla zbawienia wszystkich.

Wezwanie: Poproszę o łaskę wiary w Jezusa, Baranka Bożego. Podziękuję za tych, którzy wskazywali mi w życiu na Jezusa.
Zaśpiewam lub zanucę zwrotkę jakiejś kolędy.

27

Droga / Odp: Droga

« dnia: Styczeń 02, 2025, 11:03:25 am  »

Paweł Kosiński SJ

Komentarz do Ewangelii (Czwartek, 2 stycznia 2025 r.)

Obraz: Jesteśmy w Betanii, "domu źródeł", znajdującej się po drugiej stronie Jordanu, gdzie "było dużo wody". Tam Jan Chrzciciel udzielał chrztu. Postać Jana jest intrygująca. Wysłannicy z Jerozolimy zadają mu wiele pytań. Przysłucham się ich rozmowie i świadectwu Jana.

Myśl: Jan Chrzciciel jest "świadkiem Słowa". On oczekuje na Nie, intuicyjnie wyczuwa Jego obecność w Jezusie, rozpoznaje Słowo i ogłasza Je innym. W tym znaczeniu jest "figurą" każdego człowieka, który rozpoznaje światło Słowa obecne w świecie. Jest też figurą Izraela, rozpoznającego w Mesjaszu Baranka Bożego, przychodzącego Pana. Jan jest człowiekiem wielkich pragnień. Jego życie jest zwrócone ku Innemu, którego poprzedza. Jan poszukuje. Nie zadowala się samym poszukiwaniem, ale daje świadectwo, prowadzi innych do odkrycia Przychodzącego. Jest świadkiem wolnym, który nie poddaje się "dominującej mentalności".

Emocja: "Kto ty jesteś?" Jest to podstawowe pytanie, jakie wszyscy musimy sobie zadawać w życiu. Odkrywamy prawdę o sobie, jako istoty w relacji do Najwyższego, w którym odnajdujemy swoją tożsamość. Odpowiadamy w prawdzie, stając się świadkiem, wystawiając się na akceptację i odrzucenie.

Wezwanie: Poproszę o to, bym miał te same pragnienia, co Jan: odnalezienia Słowa i opowiedzenia się za Nim. Podziękuję za tych, którzy byli dla mnie świadkami Pana. Uczynię jakiś gest uszanowania i uwielbienia.

28

Droga / Odp: Droga

« dnia: Grudzień 30, 2024, 10:24:33 am  »

Paweł Kosiński SJ

Komentarz do Ewangelii (poniedziałek, 30.12.2024)

Obraz: Jesteśmy w Jerozolimie, w czasie ofiarowania Jezusa, przyglądając się postaci prorokini Anny. Kolejne wersy są opisem dwunastu lat, jakie Pan spędził w Nazarecie, ‘rosnąc i napełniając się mądrością’. Przyjrzę się swoim skojarzeniom i odczuciom.

Myśl: Podeszła w latach Anna (znaczy ‘sympatia, łaska u Boga’) była córką Fauela (‘oblicze Boga’). Pochodziła z pokolenia Asera (‘dobry los, szczęście’). Jej wdowieństwo od młodości symbolizuje samotność zarówno Izraela, jak i całej ludzkości, która żyje w pustce i jest  pozbawiona upragnionego oblicza. Szuka Boga, we dnie i w nocy, pości i modli się, a On pozwala się w końcu zobaczyć. Jezus, Dziecię Boga rośnie i nabiera mocy przez 30 lat, uświęcając codzienność przez czas życia jednego/każdego pokolenia. Ten czas to jedna z tajemnic życia Jezusa, która nie jest ‘ukryciem’ ale objawieniem Boga.

Emocja: Cisza Nazaretu. To jest wielka tajemnica Boga. Nie chodzi o ukrycie, ale o ‘wzrastanie, nabieranie sił, napełnianie się mądrością, życie w łasce’. Jezus spędził w Nazarecie 10 razy więcej czasu niż w publicznej działalności. Jest to miejsce/tajemnica, która „wyzwala całe stworzenie z nieważności tego, co małe i ograniczone”.

Wezwanie: Poproszę o łaskę ujrzenia Jezusa w tym, co małe i codzienne. Podziękuję za tych, którzy objawiali mi Boga w zwyczajnej codzienności. Przez chwilę zatrzymam się na kontemplacji szopki, choinki, albo bożonarodzeniowego stroika.

29

Droga / Odp: Droga

« dnia: Grudzień 23, 2024, 08:55:15 am  »

Paweł Kosiński SJ

Obraz: Centralnym tematem dzisiejszego opowiadania jest obrzezanie i nadanie imienia synowi obietnicy, jakim był Jan Chrzciciel. Uczestniczę w tej ceremonii. Przyjrzę się wszystkim jej uczestnikom. Posłucham rozmów. Zwrócę uwagę na skojarzenia i odczucia.

Myśl: Nadanie imienia to ważna chwila w życiu każdego człowieka. Wyraża jedyność i niepowtarzalność osoby, ale też wskazuje na sieć relacji, jakie człowiek ma z innymi. Nie żyjemy w próżni, odseparowani od innych. Każdy z nas jest ‘owocem obietnicy’, która realizuje się w konkretnych uwarunkowaniach historycznych i międzyludzkich. Otrzymujemy ‘prawdziwe imię’. Imię ‘Jan’ oznacza ‘dar, łaskę i miłość Boga’. To jest prawda o naszym powołaniu. Tajemnica mojego imienia objawi się w pełni na końcu czasów.

Emocja: „Ma otrzymać imię Jan”. Przez grzech człowiek utracił właściwą perspektywę. Oderwał się od swoich korzeni. Jesteśmy przede wszystkim dziećmi Boga, powierzeni w ‘pieczę’ swoim bliskim, ale wyrastający ponad te relacje, szukając tego, co jest prawdziwym ‘imieniem’.

Wezwanie: Poproszę o łaskę poznania swojego prawdziwego imienia. Podziękuję za łaskę Boga, jaką otrzymałem na chrzcie św. czy przy nadaniu imienia.
W oczekiwaniu na przyjście Pana, rozważę: „Królu narodów, Kamieniu węgielny Kościoła,  przyjdź i zbaw człowieka, którego z mułu utworzyłeś.”

30

Droga / Odp: Droga

« dnia: Grudzień 20, 2024, 09:03:42 am  »

Paweł Kosiński SJ

Komentarz do Ewangelii (piątek, 20.12.2024)

Obraz: Zwiastowanie to jedna z najbardziej znanych historii biblijnych, a wpleciona w codzienne modlitwy chrześcijan, czyni z niej najczęściej przywoływane wydarzenie Pisma św. Uczestniczę w tym spotkaniu. Posłucham wypowiadanych słów. Przyjrzę się swoim odczuciom.

Myśl: Klamrą spinającą to opowiadanie jest postać anioła Gabriela. On został posłany, stał się apostołem Boga. Jest Jego obecnością, którą uznajemy i przyjmujemy. Przez wiarę w przyjściu anioła widzimy obecność samego Boga. Rozpoznajemy Go w głoszonym słowie. Przez przyjęcie tego słowa Bóg rodzi się – znajduje swoje miejsce na ziemi, człowiek zaś rodzi się dla nieba. Maryja jest reprezentantką ludzkości, a zarazem modelem prawdziwie ludzkiej postawy. Mamy z wiarą odpowiedzieć jak ona – fiat-niech mi się stanie – na Bożą propozycję.

Emocja: „Twoja krewna Elżbieta...” Na Bożych drogach nie jesteśmy sami. Jesteśmy na nie wprowadzani przez najbliższych. Jesteśmy kierowani także poprzez znaki: osoby, miejsca, zdarzenia. To zachęta, aby przyjąć swoją historię, widzieć w niej działanie Boga, stać się częścią tej realizującej się krok po kroku obietnicy.

Wezwanie: Poproszę o ufne i odważne wsłuchanie się w słowo Boga skierowane do mnie. Podziękuję za zaufanie, jakim mnie Bóg obdarza. Oddam się z ufnością w opiekę Maryi: „Pod Twoją obronę uciekamy się, święta Boża Rodzicielko, naszymi prośbami racz nie gardzić w potrzebach naszych, ale od wszelakich złych przygód racz nas zawsze wybawiać, Panno chwalebna i błogosławiona. O Pani nasza, Orędowniczko nasza, Pośredniczko nasza, Pocieszycielko nasza. Z Synem swoim nas pojednaj, Synowi swojemu nas polecaj, swojemu Synowi nas oddawaj.”